Muziek / Album

Lekker swingend maar toch niet boeiend

recensie: Prince - Musicology

Kijk, dat Prince een paar instrumenten kan bespelen en zodoende aardig een liedje in elkaar kan knutselen, is algemeen bekend. Dat hij tegelijkertijd al meer dan tien jaar van weinig relevantie voor de muziekwereld is, onderschrijft eveneens iedere liefhebber. Maar volgens enkelen is er nu hoop. Sterker nog: Prince zou met Musicology zijn teruggekeerd op zijn oude niveau. En inderdaad: het is een aardige plaat, maar terug op het oude niveau? Zeker niet.

~

Hoewel, misschien hangt het er van af wat je beschouwt als zijn ‘oude niveau’. Op Musicology staan zeker liedjes van hoog niveau, een niveau dat Prince in de jaren tachtig niet had misstaan. Maar vroeger was Prince spannend, opwindend en vooral relevant. Een plaat als Purple Rain geldt als een standaardwerk waar je niet om heen kunt. Musicology lijkt echter te veel op zijn oude werk om er nu nog werkelijk toe te doen.

9/11

Dat Prince zich qua geluid nauwelijks ontwikkeld heeft, lijkt hem trouwens niet te deren. Op de cd staat ook de videoclip van titeltrack Musicology. Daarop plaatst hij zijn nieuwe album zo dertig jaar terug in de tijd: een klein jongetje met grote afro koopt de vinylsingle Musicology en zingt het – overigens erg lekker swingende nummer – enthousiast mee, waarbij hij een typische jaren zeventig stofzuiger als microfoon gebruikt. Vergelijkbaar met de titeltrack kent het album nog veel meer lekker groovende en swingende nummers. Erg fijn is bijvoorbeeld Cinnamon Girl, een titel waarvan bijna iedereen denkt dat het wel een cover van Neil Young. Niet dus: dit kaneelmeiske is een door de actualiteit geïnspireerde productie van Prince zelf. Hij wijst op de grote blinde vlek die is ontstaan na 11 september 2001. Iedere moslim, of sterker nog: iedereen met een enigszins oosters uiterlijk, wordt beangstigend gevonden. Ten onrechte, meent Prince:

Cinnamon Girl of mixed heritage
Never new the meaning of color lines
9/11 turned that all around
when she got accused of this crime

Voor weinig geld

Maar als op Musicology lekker swingende en zelfs politiek geëngageerde nummers staan, waarom is de plaat dan toch niet ècht de moeite waard? De belangrijkste reden heb ik al gegeven: het is allemaal allesbehalve nieuw. Prince, TAFKAP, The Symbol en alle andere alter ego’s hadden deze plaat evengoed kunnen maken, en hebben hem in zekere zin ook al gemaakt. Daarnaast is Musicology niet boeiend genoeg. De plaat duurt maar net vijfenveertig minuten, maar weet toch de aandacht niet al die drie kwartier vast te houden. Daarvoor zitten er te veel intermezzo’s in die alle kanten behalve de juiste opgaan. Maar goed, voor het geval je toch graag de nieuwe Prince wilt hebben, en er niet al te veel geld aan wilt spenderen een gouden tip: download het ding voor een paar euro op Prince’s eigen website. Leden van de New Power Generation Club betalen $7,77, niet-leden $9,99. Met de huidige eurokoers is dat een koopje. En geloof me: aan het hoesje mis je niks.