Film / Films

High Fidelity

recensie: High Fidelity

Rob Gordon (John Cusack) is een man in zijn dertiger jaren die is blijven hangen in zijn puberteit. Zijn interesse gaat voornamelijk uit naar obscure popmuziek en zijn kennis omtrent deze kunstvorm doet hem superieur voelen aan de rest van de mensheid. Maar de grote tragedie in zijn leven is het besef van de vele mislukte relaties waarvan hij maar niet kan begrijpen waarom ze zijn beeindigd.

De film opent met de laatste relatiebreuk van Rob en we zien zijn vriendin Laura (Iben Hjejle, Mifune’s Last Song) haar koffers pakken en Rob achterlatend in zijn aftandse appartement die is afgeladen met oude grammofoonplaten. En daarmee blijft Rob achter met zijn enige betrouwbare liefde; de popmuziek.

De rest van de film wordt gewijdt aan het geven van een antwoord op het hoe en waarom van deze tragedie. Daarvoor wordt de kijker getrakteerd op een fiks aantal flashbacks die opgehangen zijn aan de relatietop-5 van Rob Gordon. Halverwege de film besluit Rob dat hij van elke verloren liefde persoonlijk wil horen wat de motivatie voor de breuk was om dit repetatieve patroon te onderzoeken en wellicht te wijzigen, en dus zien we hem zijn oude liefdes opzoeken. Meest hilarische scene is het moment dat hij zijn tweede ex-vriendin vraagt waarom zij met hem heeft gebroken. Dan blijkt dat hij door de jaren heen is vergeten, dat hij degene was die het uitmaakte omdat de sex zo lang op zich liet wachten.

Rechtstreeks in de camera

De kijker raakt al snel betrokken bij de queeste van Rob naar zichzelf en er zitten scherpe dialogen in. Mooiste line: “Was het de muziek die mij rot deed voelen, of voelde ik mij al rot?”

~

De kijker wordt aan het begin van deze film op de hoogte gesteld van zijn stille verdriet. En meteen wordt er een interactie tussen publiek en Rob persoonlijk bewerkstelligd doordat Rob zijn gevoelens en gedachten aan ons meedeelt terwijl hij rechtstreeks in de camera kijkt. Dit op zich is een leuk gegeven, maar naar het einde toe begint het vervelend te worden en heb je liever dat hij zijn leven leidt en dat wij als voyeurs mogen meekijken.

Rob heeft een platenzaak met twee medewerkers die ook zijn twee enige vrienden zijn. Hij verteld over hun dat hij ze voor drie dagen had aangenomen, maar dat ze al snel elke dag verschenen omdat ze verder nergens naartoe konden. Medewerker Dick (Todd Louisa) is een beetje schlemielige man die sociaal onderontwikkeld lijkt en altijd drie keer een vraag hardop overdenkt voordat hij een antwoord geeft die ook driemaal herhaald wordt. Medewerker Barry (Jack Black) is een gezette aso die geen enkele rekenschap houdt met zijn medemens en iemand het liefst nog een paar beledigingen toevoegd. Tim Robbins speelt Ian Ray, de nieuwe geliefde van Laura en hij doet dat op zijn typische manier.

Klein menselijk drama

Robbins en Cusack hebben in verleden vaker samengewerkt (The Player, Bob Roberts) en beleven daar kennelijk veel plezier aan. Catherina Zeta-Jones speelt een koude carrièregerichte bitch en doet dat zeer overtuigend.

~

De film is gebaseerd op een boek van Nick Hornby en speelt zich af in de jaren tachtig. Stephen Frears nam de regie voor zijn rekening en John Cusack speelde een belangrijke rol als co-producent. Stephen Frears is bekend van films als Dangerous Liasons, Accidental Hero (met Dustin Hoffman) en My Beautiful Laundrette. Deze laatste film lijkt nog de meeste overeenkomsten te vertonen met High Fidelity: My Beautiful Laundrette speelt zich ook in kleine setting af en de cast is ook daar beperkt tot een klein aantal hoofdpersonen. Daarmee kunnen de karakters beter worden uitgewerkt en komt de oorspronkelijke sfeer van het boek meer tot zijn recht. Stephen Frears is wederom de regiseur die oog heeft voor het klein menselijke drama.