DVD- en videoreleases juni 2002

Serendipity

Door Jan

Serendipity bestaat uit niet veel anders dan het aloude “krijgen ze elkaar nu wel of niet” verhaal. Jonathan Trager (John Cusack) ontmoet op kerstavond Sara Thomas (Kate Beckinsale), en het is duidelijk liefde op het eerste gezicht. Dat ze allebei al een relatie hebben, maakt de situatie echter wat lastig. Bovendien ziet Sara overal slechte voortekens in. De twee besluiten hun samenzijn van het lot af te laten hangen. De ervaren filmkenner weet natuurlijk al wat de rest van het plot in gaat houden. Veel bijna-ontmoetingen, toevalligheden, twijfels: alle doorsnee mogelijkheden van het romantische genre worden ongegeneerd uitgebuit. Cusack speelt net als in America’s Sweethearts wat op de automatische piloot, en ook Beckinsale zal zeker geen Oscar winnen. Wel leuk is Eugene Levy (American Pie, oftewel Jim’s Dad) als verkoper. Serendipity zal nergens ook maar een beetje verrassend uit de hoek komen. Ik kan het einde eigenlijk gewoon paginagroot uit gaan schreeuwen: ZE KRIJGEN ELKAAR!!! Geen mens ter wereld zal daar voor hij/zij de film gaat zien over twijfelen.

Rat Race

Door Els

Rat Race is een hele flauwe komedie. Alle spelers, en dat is een hele cast vol steracteurs, spelen typetjes die het niveau van de gemiddelde lachfilm nauwelijks overstijgen. John Cleese als inhalige bookmaker, Rowan Atkinson als de stuntelige buitenlander en Whoopi Goldberg als sentimentele huismoeder. Maar het gekke is: het werkt. Rat Race is in al die flauwigheid en met al die sterren een film geworden waar de meligheid en het plezier vanaf straalt. De ellende begint in Las Vegas, waar de eigenaar van een gokpaleis een nieuw soort weddenschappen levert. Zonder dat ze weten dat er op ze gewed wordt, worden verschillende mensen met een sleutel op pad gestuurd naar een kluisje waar twee miljoen dollar in ligt. Wie er het eerste is, krijgt het geld, en ‘bookie’ John Cleese kan bogen op een nieuwe succesformule. Natuurlijk gaat niet alles zoals gepland. Eigenlijk gaat niets zoals het hoort. Al met al kun je je met Rat Race heerlijk vermaken. Het is een komedie en de bedoeling is dat je lacht. Zelfs de meest doorgewinterde zuurpruim zal toch tenminste zijn mondhoeken op moeten trekken bij zoveel ‘mindless fun’.

The Others

Door Jan

The Others laat zich redelijk vergelijken met een geslaagde kruising tussen The Shining en The Sixth Sense. In de film woont een jonge vrouw (Kidman) met haar twee kinderen in een afgelegen landhuis. De kinderen zijn allergisch voor licht, en daarom is het binnen altijd donker. Dit geeft natuurlijk een lekker naargeestig sfeertje, en het feit dat Kidman een streng religieuze vrouw neerzet maakt de sfeer in de film al niet vrolijker. Dan claimt de jongste dochter spoken te kunnen zien. Eerst gelooft Kidman haar niet, tenslotte is ze streng religieus. Maar de gebeurtenissen volgen elkaar rap op totdat zelfs Kidman gaat twijfelen. De film geeft zonder veel goedkope schikeffecten een sfeertje af waar mening filmmaker jaloers op zal worden. Kidman is erg goed, maar haar twee zeer jonge tegenspelers stelen de show. Aanrader.

There Is Only One Jimmy Grimble

Door Jan

Jimmy kan best goed voetballen, maar hij is klein en wordt op school behoorlijk gepest. Daarom durft hij niets en maakt hij op het veld dan ook weinig klaar. Dat hij in Manchester woont en fan van de voetbalclub Manchester City maakt het allemaal niet veel beter. Iedereen op school is namelijk voor het grote United, dus is Jimmy met zijn ‘City’ rugtas elke dag weer het mikpunt van spot. Dan komt hij een zonderlinge vrouw tegen die hem twee hele oude voetbalschoenen cadeau doet. Deze schoenen zouden ooit hebben toebehoord aan een oud-voetballer van City, en wie ze draagt zal automatisch goed kunnen voetballen. Prompt beslist Jimmy met een onmogelijk doelpunt een wedstrijd in de Manchester school cup en is hij voor even de held van de klas, geheel tegen de zin van de schoolsponsor die liever zijn eigen zoon (een ongelofelijke etterbak) als middelpunt van de belangstelling ziet. Voor de allerjongsten onder ons, en voor de voetballiefhebbers die geen talent hadden om prof te worden maar er stiekem wel van dromen.

Blow

Door Wopke

Het levensverhaal van een drugshandelaar is bij nadere inspectie niet echt bijzonder te noemen. Het werk is niet boeiend, interessant of spannend te noemen, het leven eromheen is slechts een schim van wat geluk mag heten. Oppervlakkig zoveel mogelijk geld uitgeven, niet als status, noodzaak of plezier, maar slechts als de kleinst mogelijke rechtvaardiging van het bestaan. Uit het bovenstaande zou opgemaakt kunnen worden dat Blow een zeer matige film is, maar dit is niet het geval. Blow is ten eerste een zeer goed geschreven film. Nick Cassavetes en David McKenna hebben een uiterst coherent scenario geschreven naar het gelijknamige boek van Bruce Porter. De acteerprestaties zijn uitmuntend te noemen. Ray Liotta, die de hardwerkende vader van George speelt is prachtig als toonbeeld van onvoorwaardelijke liefde voor zijn zoon. Penélope Cruz is uiteraard zoals gewoonlijk beeldschoon. Zij is de vrouw van George en erg sterk in het tonen van uiterste emoties. En natuurlijk Johnny Depp die gedurende de film zovele gedaantes van een enkele man weet aan te nemen dat een simpel compliment niet voldoende lijkt te zijn. Blow is een goedgemaakte, goedgeacteerde en bovenal goedgeschreven film over een helaas niet echt bijzondere man.