North

Op een dag krijgt hij bezoek van een vroegere vriend die hem vertelt dat hij een zoon heeft. Als hij door een ongelukje zijn schepen (of beter: zijn houten huis) achter zich verbrand heeft, besluit hij op zoek te gaan naar zijn zoon in het hoge noorden en kan het avontuur beginnen.

Kleurrijk

Zoals het een roadmovie betaamt komt Jomar (Anders Baasmo Christiansen) onderweg verscheidene kleurrijke karakters tegen. Zo ontmoet hij een meisje dat hem in een kast stopt nadat hij sneeuwblind is geraakt. Ook komt Jomar terecht bij een homofobe jongen die net iets te gesteld op hem lijkt te raken en mag hij overnachten in de tent van een bejaarde suïcidale Samische man. Door zijn reis en de mensen die hij tegenkomt, leert hij om eindelijk volwassen te worden en wordt hij op deze manier klaargestoomd voor het vaderschap.

North doet denken aan The Straight Story (1999) van David Lynch. In beide films gaan de mannen op zoek naar een familielid en komen ze onderweg allerlei zonderlinge personen tegen. Allebei hebben ze gebreken, maar ze laten zich door niets of niemand afhouden van hun missie. Ook is er in beide films genoeg ruimte om het landschap waarin de mannen zich begeven, uitgebreid in beeld te brengen. Regisseur Rune Denstad Langlo geeft zijn hoofdpersoon Jomar alleen geen grasmaaier, maar een sneeuwscooter om zijn einddoel te bereiken. Waar The Straight Story je het verhaal inzuigt en je sympathie krijgt voor het hoofdpersonage, behoud je bij North een zekere afstand en dit komt niet alleen door het ijskoude Noorwegen.

Eendimensionaal

De film heeft enkele hilarische scènes, zoals het drankspelletje (een soort creatief met tampons) dat de homofobe jongen en Jomar spelen. Helaas wordt deze humor niet de hele film volgehouden en is het moeilijk om echte empathie voor de met drank wegspoelende pillensnoeper Jomar te voelen. Net als het landschap is de hoofdpersoon te koud en te afstandelijk. Dit komt vooral omdat zijn karakter niet helemaal uitgewerkt is en daardoor eendimensionaal overkomt. Jomar is erg uitdrukkingsloos, maar een enkele keer lacht hij of wordt hij boos. Hij steekt daarom nogal flets af tegen de andere personages, die wel vol emoties zitten. Ook wordt er weinig over het leven van Jomar verteld, waardoor zijn verhaal oppervlakkig blijft. Zo wordt er niet vermeld waarom hij een zenuwinzinking heeft gekregen en ook wordt er weinig gezegd over de relatie die hij had met de moeder van zijn kind. North is geen slechte film, maar is simpelweg niet warm genoeg om te kunnen blijven boeien buiten de grappige fragmenten.