DVD’s of the Devil

Ondanks de gelijkenis in titel hebben Curse of the Devil en Mark of the Devil helemaal niets met elkaar te maken. Mark, om met de oudste film te beginnen, gaat over een heksenjager en zijn leerling (Udo Kier, die later tot grote hoogten zou stijgen in onder andere het werk van Lars von Trier). De twee mannen vestigen zich in een dorpje dat wordt geterroriseerd door een wel heel fanatieke heksenjager, die mooie vrouwen zonder pardon onder de grill legt als ze niet met hem naar bed willen. Udo komt erachter dat zijn meester, tegen wie hij zo opkijkt, ook niet zo’n lieverdje is en wordt gedwongen te kiezen tussen de kerk en een potentieel slachtoffer op wie hij verliefd is geworden.

Most horrifying film

Vreemd genoeg is Mark of the Devil helemaal niet zo’n slechte film; de decors en lokaties zien er prima uit, de acteerprestaties zijn over het algemeen heel goed te pruimen en de kwaliteit van de make-up valt ook best mee. Het verhaal is geen voorbeeld van diepgang, maar is toch een stuk boeiender dan ik had verwacht. Ga alleen niet te veel af op de hoes, want Mark is beslist géén “extreem brute geweldfilm”. Ja, er wordt een tong uitgerukt, er worden een paar heksen verbrand en nonnen verkracht, maar dit gebeurt op zo’n tamme wijze dat de kijker van tegenwoordig er warm noch koud van wordt. Verwacht dus niet “the most horrifying film ever made”, maar gewoon een weinig opzienbarende Duitse film uit de jaren 70 over heksenvervolging.

Absurd

Curse of the Devil is echter een ander verhaal. De film bevat een mengeling van satanisme, hekserij en weerwolven en is van een abominabele kwaliteit. Het is dat ik hem uit wilde zien voor deze recensie, maar anders was ik na een half uur iets anders gaan doen. Ik had dan wel het “monster” gemist, maar ik weet niet of ik dat erg had gevonden; de weerwolf heeft namelijk zo’n absurd goedkoop kostuum dat ik medelijden krijg met de bioscoopbezoekers die in 1973 de bioscoop werden ingelokt met slogans als “Their death was only the beginning”. Curse heeft helemaal niets aan de filmgeschiedenis bijgedragen en kan zonder probleem overgeslagen worden.

Informatief

De beide DVD’s zijn uitgebracht op het vernieuwde Extreme-label (met sterk verbeterde hoezen waarbij het originele artwork nu gelukkig de héle voorkant beslaat) en bevatten, behalve een informatief tekstje binnenin, geen extra’s. Jammer wellicht voor de fans, maar ik vond de films zelf al meer dan genoeg.