Mary Poppins

Het verhaal is bekend. Twee Britse kindertjes (en hun ouders) zijn op zoek naar een nieuwe nanny, die op een dag gewoon aan komt waaien. Mary Poppins heet ze, en nadat ze via de trapleuning omhoogglijdt maken we kennis met een magische wereld vol liedjes, animatie en een snufje magie. Een bijzondere kinderjuf, die Mary Poppins. Zoals ze het zelf zegt: “Practically perfect in every way”.

Mary Poppins bestaat volgend jaar veertig jaar. In 1964 ging de film in première, in het Chinese Theater in Los Angeles. Dat weet ik niet omdat ik dat nagezocht heb, maar omdat op de dvd van Mary Poppins, de zogenaamde ‘speciale uitvoering’ een filmpje van de feestelijke première te zien is. Julie Andrews in een zilverkleurige bontmantel, Dick van Dyke en zijn voltallige familie, Walt Disney himself, voorafgegaan door een stoet van zeven dwergen en een Sneeuwwitje, allemaal betreden ze de rode loper. Het is een leuk filmpje: de commentator noemt namen waarvan je nog nooit gehoord hebt en de kleding is prachtig. Hollywood goed to a World Premiere heet het filmpje, en het is alvast één van de pluspunten.

Middelbaar

Volgende pluspunt: de film zelf. Hoewel Mary Poppins inmiddels de middelbare leeftijd heeft bereikt, is er nog niets gaan roesten. Kleuren zijn helderder dan ooit (Technicolor) en beeld en geluid zijn allemaal tiptop in orde. Maar ook de inhoud van het verhaal vertoont nog geen slijtplekjes. Omdat Mary Poppins geen seconde realistisch probeert te zijn, is er niets aan verouderd. De liedjes zijn nog net zo leuk en het verhaal is nog net zo romantisch-avontuurlijk als in je vroegste herinnering.
Het enige waaraan je je zou kunnen ergeren is de idiote grijns van Dick Van Dyke. Als straatartiest en schoorsteenveger Bert trekt hij een stel hyperactieve glimsmoelen die mij in ieder geval behoorlijk op de zenuwen gingen werken. Maar goed, het hoort er een beetje bij. In een film waarin gedanst wordt, vooral als het op tapdansen aankomt, horen nu eenmaal dergelijke glimsnuiten. Gene Kelly doet het ook, en daar zeg ik niks van.

Nogwat

De dvd bevat, naast het eerder genoemde premièrefilmpje, nog drie karaokesporen (Nederlands, Engels en Frans), een korte kinderdocumentaire over de special effects en een simpel spelletje. Wie in het keuzemenu voor Engels heeft gekozen zit goed, al is de kinderdocumentaire niet ondertiteld, net als het spel. Wie echter voor een Nederlands keuzemenu kiest, komt bedrogen uit. Weliswaar is de film Nederlands nagesynchroniseerd, maar het karaokespoor werkt alleen als ondertitel. De woorden kleuren niet mee op de zangsnelheid, terwijl ze dat bij Engels en Frans wel doen. En wanneer een woord als superkwalikwantiviaextraquasi-nogwat in beeld komt, kun je alle hulp gebruiken. Het filmpje over de special effects bevat geen ondertiteling en is evenmin nagesynchroniseerd. Jammer, want hoewel de gegeven informatie voor volwassenen misschien wat basaal is, is het toch een leerzaam filmpje. Het spelletje is wel weer Nederlands gesproken en erg makkelijk, en gelukkig ook niet zo irritant als sommige spelletjes op andere Disney-dvd’s.

Niet supercalifragilisticexplialidocious

Mary Poppins is een leuke dvd voor mensen die goed Engels spreken. Voor het predikaat ‘speciale uitvoering’ is het bonusmateriaal wat te mager. Het geheel is dan misschien niet supercalifragilisticexplialidocious, maar het gebodene (in het Engels) is in ieder geval, net als Mary Poppins zelf, “practically perfect in every way”.