Film / Films

Wachten op een piepende viool

recensie: Management

Jennifer Aniston kiest na haar populaire rol in Friends voor de ene matige romantische komedie na de andere. Management van regisseur Stephen Belber is opnieuw geen hoogvlieger. Wie hoopt op een Psycho-parodie komt er bekaaid van af.

~

In Hollywoodtermen is Jennifer Aniston een succesvolle actrice. Zowel Marley and Me en He’s Just Not That Into You als het al wat oudere The Break-Up werden kaskrakers. In de ogen van de meeste filmcritici heeft ze echter een slechte hand in het kiezen van scripts. Alle genoemde films werden door hen matig ontvangen, en haar nieuwste film zal Anistons positie niet veranderen. Management is noch grappig noch romantisch, maar wellicht is de aanwezigheid van de ex-Friends-actrice al genoeg om de bioscopen opnieuw vol te laten stromen.

Gestuntel met een kurkentrekker

Steve Zahn (Rescue Dawn) speelt Mike, een eenzame figuur die werkt in het motel van zijn ouders. Als de zakelijke Sue (Aniston) er komt logeren, is Mike onmiddellijk verkocht. Dezelfde avond staat hij voor haar deur met een fles wijn. Even is er de hoop op een Psycho-parodie, maar die wordt al snel de bodem ingeslagen. In Management moet de humor komen van Zahns gestuntel met een kurkentrekker. Sue lijkt evenmin haar klassiekers te kennen. Argeloos laat ze de jongen van het management binnen. Ze staat zelfs toe dat Mike kortstondig haar bil aanraakt. Reden voor Mike om haar achterna te reizen naar de andere kant van de VS. En dat gaat Sue nou net wat ver. Of is ze toch geraakt door zijn volhardendheid?

Vlees noch vis

~

Management slingert heen en weer tussen komedie, drama en een soort zelfhulpfilm (wat is er nou ècht belangrijk in het leven?). De pretenties worden nergens waargemaakt. De film leeft even op als Woody Harrelson in beeld komt als Sues ex-vriend, een ex-punker die tegenwoordig eigenaar is van een yoghurtimperium, maar hij wordt er bijna even snel weer uitgebonjourd. Zahn en Aniston doen hun best, maar ze weten ook niet goed raad met een scenario dat een mislukte poging doet om zowel vlees als vis te zijn. In de eerste helft van de film mag Zahn een wereldvreemde stumper spelen en die rol is hem op het lijf geschreven, maar als Mike de overgang moet maken naar een doortastende, romantische held, blijven zowel scenario als acteur in gebreke. De grote manco in het verhaal is dan ook waarom Sue, die haar zaakjes ogenschijnlijk wel op orde heeft, zich aangetrokken zou voelen tot een mislukkeling die haar door het hele land achtervolgt. Het zou logischer zijn als ze de politie erbij haalde. Het pleit voor Aniston dat haar rol zelden aan Rachel Green doet denken. Hoewel ze ongetwijfeld de geschiedenis ingaat als die ene Friends-actrice, heeft ze wel degelijk meer in haar mars. Het zou verstandig zijn als ze eens een film uitkoos die ook daadwerkelijk het uitkijken waard was.