Tweede album Fuck the Writer spannende mix van pop, folk en americana.

In George Orwells epistel geeft een succesvol copywriter zijn veilige carrière op om het schrijven van gedichten na te jagen, zijn lang gekoesterde droom. Liever de onzekerheid dan blijven hangen in die goed betaalde, maar oninteressante job. Romantischer zul je het niet snel tegenkomen. Ook Fuck the Writer is niet wars van romantiek, hoewel die bij Van Steenwijk wel gepaard gaat met een flinke dosis melancholie, zie titels als Love you still en Miss her. Muzikaal kun je met de Rotterdammer werkelijk alle kanten op; van Belgenpop tot alt.country, folk, elektronica, lo-fi indie, psychedelica en Amerikaanse rootsmuziek. Van Steenwijk draait er zijn hand niet voor om. De akoestische basis wordt ingekleurd met samples, speelse ritmes en hemelse zang.

Brutale mix

Muzikaal verkeert Van Steenwijk in goed gezelschap. Om je een idee te geven hoe het klinkt: denk aan een brutale mix van Will Oldham, Tom Waits, Tunng, Eels, The Dandy Warhols, Beck en dEUS. Het is popmuziek gemaakt door blanke mannen die het moeilijk hebben. Moeilijk met de liefde en het leven in het algemeen. Fuck the Writer mag dan nog jong zijn, het kan niet anders of hij heeft een oude ziel. Met zijn gelaagde teksten en prachtige, eigenwijze muziek zal hij niet eens een slecht figuur slaan tussen al die gevestigde namen

Vergelijk Keeping the Aspidistra Flying met Fuck the Writers bijdrage aan de Subroutine sampler, en je hoort meteen dat de muziek van zijn nieuwe album beter gearrangeerd is. Ook dat arrangeren kun je met een gerust hart aan Van Steenwijk overlaten, zie de manier waarop hij elektronica integreert in rustieke, dEUS achtige popliedjes als The River en Miss her. Nergens krijgen machinale ritmes de overhand, nergens wordt het klinisch en kil. Ook instrumenten als trombone en cello zijn bij Fuck the Writer en diens kompanen in goede handen, zie wederom The River. Tegenover die gedetailleerde knip-en-plak pop staat de eenvoud van kleine, ingetogen gitaarliedjes als Your Hands en London Pleasures.

Talent

De rust die Keeping the Aspidistra Flying uitademt doet vermoeden dat Fuck the Writer er al een heel leven als muzikant op heeft zitten. Het gemak waarmee Van Steenwijk componeert, musiceert, arrangeert en filmpjes maakt (te bewonderen op YouTube) illustreert dat we te maken hebben met een begenadigd talent. Afgezien van cello, trombone en wat gastvocalen heeft hij alles zelf ingespeeld. Inderdaad een talent, dat met Keeping the Aspidistra Flying een behoorlijk spannend visitekaartje aflevert.