Variatie in de schaduw

Opvallend is het wel: folk uit Oost-Europa, gemaakt door een tweetal dat deels in het Engelse Enderby en deels in het Amerikaanse New Mexico woont. Tenminste, op het eerste gezicht, want als je iets verder kijkt dan begin je het steeds beter te begrijpen. Voorman Jeremy Barnes woont enkele maanden per jaar in Praag en reist veel naar en door Oost-Europa. In Budapest raakte hij in de ban van de Hongaarse folk, die hij op deze plaat combineerde met verschillende stijlen. Dat deed hij ook al op de andere platen die hij samen met Heather Trost maakte: een mix tussen Kurt Weill, Klezmer, Mariachi, Jazz, Avantgarde en Americana kwam al voor op platen als Darkness at Noon en de titelloze plaat van het duo, maar op The Way the Wind Blows overheerst het geluid van Oost-Europa. Denk hierbij aan de klanken die je kent van de films van Emir Kusturica of van de muziek in de Russendisko.

Verschil

Het verschil tussen het gevierde debuut van die jonge alleskunner Zach Condon en het enigszins onopvallende A Hawk And A Hacksaw is dat de laatste een veel gevarieerder album aflevert: The Way the Wind Blows is een plaat met meerdere stijlen en lagen. De muziek is in een behoorlijk modern jasje gestoken, zonder dat de traditionele klanken gekunsteld overkomen. Dit heeft wellicht te maken met de medewerking van de helden van de Balkan Brass: Fanfare Ciocarlia. Beirut’s Gulag Orkestar kende echter meer gevoel en muzikalere diepgang: dat was muziek die je op verschillende plekken kon raken.

Luisteren

Toch valt de wereldmuziek van A Hawk And A Hacksaw behoorlijk in de smaak met stampers als The Sparrow en Gadje Sirba of met het beklemmende Salt Water, dat op een gemiddelde soundtrack niet zou misstaan. Het zijn de vele georkestreerde nummers die de plaat zonder al te veel moeite dragen. Leek opener In the River te veel beïnvloed door de hulp van Condon in dat nummer, de rest van de plaat staat zijn mannetje ook wel op zichzelf. Een mooie plaat voor de liefhebbers van de moderne mix van traditionele klanken. Ga het luisteren en doe dat met de koptelefoon, zoals Barnes en Trost dat graag willen: dan merk je hoe fijnzinnig deze plaat is. Er gaat een wereld aan geluiden, traditie en lagen voor je open en het oostelijke deel van Europa komt tot leven.