Moralisme om te lachen
Een bruin café met een Turkse eigenaar en een handjevol stamgasten, genaamd Mug Inn. Dat is het uitgangspunt voor de nieuwe voorstelling van mugmetdegoudentand. Aanvankelijk was het de bedoeling een televisieserie te maken rond dit gegeven, maar de VPRO haakte af uit angst voor tegenvallende kijkcijfers. Wat overbleef is een eenmalige aflevering in de vorm van de nieuwe lunchtheatervoorstelling in Theater Bellevue.
Tijdgeest
Mug Inn is een voorstelling over de tijdgeest die bepaald wordt door de angst voor het vreemde; de wij-zij mentaliteit. Allerlei kwesties passeren de revue en worden van commentaar voorzien. De oorlog in Afghanistan, de invloed van de media, het belang van de kijkcijfers, problemen binnen het gezin en ga zo maar door. In eerste instantie lijkt dit allemaal erg moraliserend, maar dit beeld verdwijnt al snel naar de achtergrond. De tekst heeft namelijk geen belerende toon. Belangrijke thema’s worden behandeld zonder erover te oordelen.
Sterke cast
~
De voorstelling wordt gespeeld door de artistieke leiding van mugmetdegoudentand. De Turkse kroegeigenaar wordt gespeeld door Marcel Musters. Compleet met snor en kussen onder de gebreide trui speelt hij het prototype tweede-generatie Turk. Zijn accent is bovendien ijzersterk. Joan Nederlof zet een verlegen en idealistische moeder van twee puberzonen neer, een heel ander type dan de neurotische karakters die ze vaker gespeeld heeft, maar daardoor niet minder overtuigend. Ze is enorm aandoenlijk naast de andere twee stamgasten. Die worden gespeeld door Michiel van Erp en Frank Houtappels. Van Erp is van huis uit geen acteur maar televisiemaker. In het begin komt hij dan ook wat onwennig over maar al snel voelt hij zich als een vis in het water als de neoconservatieve Geert Wilders-stemmer. Houtappels speelt een echte dramaqueen. Hij steekt zijn liefde voor de mannen niet onder stoelen of banken en dost zich graag uit met pruik en make-up.
Publieksparticipatie
De karakters zijn uitvergroot maar toch nog overtuigend en erg herkenbaar. Dat komt ook door de vorm die is gekozen voor het toneelstuk. Tijdens de voorstelling stappen de acteurs namelijk zogenaamd uit hun rol. De hilarische tekst van Joan Nederlof zit zo in elkaar dat we het ene moment een afspiegeling van de samenleving zien in de vorm van de kroeggangers en het volgende moment de vier acteurs als zichzelf die commentaar geven op de tekst van de personages. Deze extra laag biedt de mogelijkheid om het publiek te betrekken bij de voorstelling. Want ook de toeschouwers wordt om hun mening gevraagd over allerlei morele kwesties. De acteurs leggen een aantal stellingen voor en wie het ermee eens is mag zijn hand opsteken. Deze publieksparticipatie is heel ongedwongen en past bovendien uitstekend bij de setting. De tribune staat dicht op het decor waardoor een echt cafésfeer ontstaat, zelfs tijdens de lunchpauze.
Op de site van mugmetdegoudentand zijn veel extra’s en achtergronden bij de voorstelling te vinden. De personages worden uitgebreid voorgesteld en delen van de tekst zijn er te lezen. Er worden veel citaten gebruikt in de voorstelling en het is interessant om na te lezen van wie die afkomstig zijn. Het plaatst de voorstelling in een context. Want ook al is Mug Inn in de eerste plaats een voorstelling om je dood te lachen, het gaat ook nog eens ergens over.
De voorstelling Mug Inn is nog tot en met 3 december 2006 te zien. Zie:www.mugmetdegoudentand.nl
