Muzikale Gekte

Het afgeknepen nerveuze stemgeluid van Smith is het eerste dat opvalt aan de muziek van Danielson. Een stem die te plaatsen is tussen die van Billy Corgan en Francis Black. Een stem die de luisteraar in twee kampen verdeelt. Het inschakelen van hulpkrachten buiten de Smith stamboom heeft het geluid van Danielson meer diversiteit en gelaagdheid gegeven. De drukke orkestratie en het gebruik van koortjes vertonen veel overeenkomst met het geluid op oudere Sufjan Stevens platen. Fluiten en blazers tijdens crescendo’s smeren het geluid volkomen dicht. Af en toe dreigt de basis van de compositie hierdoor onder te sneeuwen, zoals in Two Sitting Ducks.

Meer dan alleen muziek

Met een titel als Ships is het niet geheel vreemd te noemen dat de nautiek centraal staat. Bijpassend treedt de band dan op in zelfgemaakte scheepskostuums. Het visuele aspect van het liveoptreden wordt niet onderschat, hetgeen Smith op de website als volgt toelicht:“One enters your heart through your eyes, one through your ears”.Van een boom naar een matroos, in de wereld van Danielson niet meer dan logisch. Muzikaal maakt de man immers dezelfde bokkensprongen, zoals in zwaar orkestrale nummers vol tierelantijntjes, geflankeerd door momenten van rust. Het sfeervolle My Lion Sleeps Tonight combineert experimentele uitspattingen met een akoestische gitaar, die zachtjes wordt aangeslagen. Dit doet denken aan het rustiger werk van Animal Collective. Ook wordt in He Who Flattened Your Flame Is Getting Torched de mineur opgezocht en is er sprake van een ware alt.country tranentrekker. Zelfs in de rustige regionen wordt er voortdurend gevarieerd.

Prijsnummers

Toch liggen de twee uitschieters van de plaat in de meer hectische hoek. Did I Step On Your Trumpet bevat een stuwende basgitaar met passende vraag-en-antwoord-vocalen. Kids Pushing Kids behelst alle gekte die Smith, naast zijn stemgeluid, kenmerkt. Een zwaar aangezet intro neemt abrupt een ritmische wending om vervolgens te verzanden in een chaotisch middenstuk. Vanuit een kalm deel met bezwerende vocalen wordt er daarna opgebouwd naar uitbundigheid. Deze muzikale drukte kan voor de een intrigerend werken en voor de ander zorgen voor een sprint richting eject-knop. Met Ships zet Danielson weer een stap voorwaarts en definieert hij het geluid nog duidelijker.