Espers

Het collectief uit Philadelphia debuteerde vorig jaar met een naamloos album. II is een logisch vervolg op het debuut. Het album klinkt tegelijkertijd hedendaags en ouderwets. Het feit dat er een combinatie tussen verschillende stijlen te horen is en er gebruik gemaakt wordt van obscure instrumenten als doumbek en dholak maakt dat het album in deze tijden van leentjebuur en cross-over toch vooral erg eigentijds klinkt.

Lieflijk vs. noise

Mooi is het, de lieflijke en ijle samenzang van Meg Baird en Helena Espvall. Mooi zijn ook de lang gerekte tonen van Espvall’s cello. De muzikale potentie van het sextet is eveneens groot. Ze kunnen allemaal best een mopje spelen. En dat bedoel ik zeker niet zo denigrerend als het klinkt. Het beste compliment dat de band te maken valt, is dat ze er op momenten (Mansfield and Cyclops) in geslaagd is om de twee contrasterende stijlen samen te brengen. Ook broeit het af en toe onderhuids, zoals bijvoorbeeld in Widow’s weed. Het is echter veelzeggend dat hier de folk voor een groot deel overboord wordt gegooid en psychedelische prog-rock te horen valt waarvoor stijliconen King Crimson zich niet zouden hoeven schamen.

Te weinig dynamiek

Er schort namelijk nogal wat aan het geheel dat op II te horen valt. Dat is vooral te wijten aan een gebrek aan dynamiek binnen de songs. De uitgesponnen nummers missen vaak een geslaagde spanningsboog. De noise exercities zijn braaf en blijven keurig netjes binnen de lijntjes. De op papier interessante clash tussen het lieflijke folkgezang en de vervormde gitaren komt daardoor niet geheel tot zijn recht. Waar het huwelijk had kunnen leiden tot een interessante botsing van stijlen, is het resultaat echter vaak te gezapig. Wanneer het her en der werkelijk zou ontsporen zou dit de dynamiek ten goede komen en het resultaat simpelweg spannender maken. De nummers zijn nu te eendimensionaal. In nummers als Cruel storm
en Dead king wordt het zelfs ronduit saai.

Scheiding

De vele combinaties tussen folk en andere muziekstijlen hebben de afgelopen jaren geslaagde huwelijken opgeleverd. Zoals bijvoorbeeld Adems Homesongs, het werk van Devendra Banhart of het debuut van Tunng. Helaas valt II van Espers niet in dit rijtje. Daarvoor is het album te veilig.