Muziek / Album

Liedjes van de nacht

recensie: Adem - Homesongs

Homesongs is de eerste plaat van Adem Ilhan, de bassist van de post-rock elektro-experimentele (een hele mond vol) band Fridge. Degenen die bekend zijn met Fridge mogen gewaarschuwd zijn; Adem heeft in de nachtelijke uurtjes met een paar vrienden, een barrelcomputer, twee microfoons, een glockenspiel, een harmonium en akoestische gitaren een warme low-fi plaat gemaakt. Domino records, het label waar ook Bonnie ‘prince’ Billy en Smog op uitkomen, zal geen moment hebben getwijfeld over het uitbrengen van het eerste eigen werk van Adem.

Want Homesongs is een heerlijke plaat geworden, waar de rust en stilte van de nacht in doorschemert. Het is een plaat over relaties en soms de sores die daarmee gepaard gaan. Maar gelukkig is Adem, in tegenstelling tot vele collega slaapkamermuzikanten, nooit tè zwaar op de hand en blijft in de teksten luchtig en speels: ‘it sunned, and it rained, and it sunned again’.

Klein en oprecht

De opener Stuatued zet de toon voor vijfenveertig minuten met Adem Ilhan, lome muziek, aparte percussie en zijn warme stem, die wat iel is maar de nummers wel een oprechte sfeer meegeeft. Op het eerste gehoor is het misschien wat vlak en bijna achtergrondmuziek, maar als je er wat beter voor gaat zitten nestelt de stem van Adem zich en werkt het enthousiasme waarmee Homesongs is gemaakt aanstekelijk. Wanneer we verder luisteren blijven de liedjes, die geconstrueerd zijn rondom Adems akoestische gitaar, steeds verrassend en worden verrijkt met aparte geluidjes uit de computer of een harmonium. Dit laatste instrument komt prachtig naar voren in het country-achtige Gone Away, dat weer gevolgd wordt door het aanstekelijke These Are Your Friends, waar een spanningsboog van drieëneenhalve minuut zit op de repeterende zin ‘everybody needs some help sometimes’, die iedere keer als ze gezongen wordt oprechter klinkt, alsof Adem het heeft tegen zijn beste vriend, ook hier lijkt het positief, want: ’these are your friends, they give out a nice warm glow’.

Eigen

Waar lijkt Adem nu op? Je zou wat namen kunnen laten vallen: Tim Buckley, Damien Rice, misschien zelfs (af en toe) Coldplay of Ben Christophers. Gelukkig heeft Adem er niet voor gekozen om een producer in de arm te nemen. De liedjes zijn sterk genoeg zonder de overbodige opsmuk van een producer, die mijns inziens de platen van Christophers geen goed hebben gedaan. Al met al lijkt Homesongs eigenlijk nergens op, wat wil niet zeggen dat het een revolutionaire plaat is geworden. Het is allemaal niet nieuw en klinkt best vertrouwd. Wel heeft ieder nummer, iedere sectie, een eigen geluid, daarvoor heeft Adem genoeg aparte ritmes en instrumenten gebruikt. Dit, en de verassende en ontwapenende luchtigheid van zowel tekst als muziek, maakt dat Adem een erg sterke plaat heeft afgeleverd, gespeeld in de nacht, met de verwachting van de zonsopkomst. Homesongs zal geen bestseller worden, maar voor de liefhebber is het een heerlijke traktatie.