De kunst van het omzeilen van geijkte paden

Uit het grote aantal radio-interviews filterde Leonieke Daalder haar meest favoriete van de afgelopen tien jaar. Onder hen bevinden zich onder andere de gesprekken met Eminem, Danko Jones en Tricky, maar ook met Pete Doherty, het gefundenes fressen van de media in komkommertijd. En dat gesprek is misschien wel het hoogtepunt van het boek. The Libertines staan op het punt van doorbreken en de nog jonge Pete vertelt – Daalder volledig vertrouwend – over zijn verloren liefde en passie voor drugs. De opmerking “ze vermoorden me bij Rough Trade als ze dit interview horen” en zijn laatste zin, als hij Daalder vraagt eerlijk te zijn: “je naait me niet, hè?”, zijn sprekend voor de, misschien iets te vrije, manier waarop hij zijn interviewer te woord stond.

Gangsta-heimwee

In het boek is ook mooi te zien hoe een ster in eerste instantie geen zin heeft in het interview, maar toch ontdooit naarmate het gesprek vordert, hoe de muur om hem heen langzaam afbrokkelt. Het aanvankelijk wat krampachtige interview met Tom Barman is daar een goed voorbeeld van. Heel anders was dat bijvoorbeeld bij Berend Dubbe, met wie er vrijwel gelijk een leuk gesprek ontstond, waarin hij vertelde over vroeger, over zijn breuk met Bettie Serveert, over zijn leven dat hij weer op de rails heeft gekregen en over zijn op dat moment succesvolle project Bauer. Ook het gesprek met Ice T is erg lezenswaardig. De rapper toont dat zijn gangsta-leven vooral bestaat uit hard werken en heimwee naar zijn gezin.

Het boek had echter meer cachet kunnen krijgen als de popjournaliste zelf meer aan het woord was gekomen. De meest boeiende dingen zijn namelijk niet alleen te vinden in de antwoorden, maar ook in de setting, de manier waarop een ster zich gedraagt en in de keuze van Daalder voor een bepaalde artiest. Dat wat je normaalgesproken niet op de radio hoort, kun je kwijt in een boek. Maar met Naar Eer en Geweten heb je uiteindelijk gewoon een bundeling uitgeschreven interviews, die steeds kort worden ingeleid. Soms zijn die inleidingen hilarisch, zoals bij het interview met Osdorp Posse, dat overigens niet geheel uit de verf kwam: “Ik had geen idee of dit zou gaan werken.” Maar dat soort dingen maakt het de moeite van het lezen wel waard.

Lees ook: Boekenweek 2006 – een overzicht