Een tweede kans (Impresariaat Wallis)

Verliefd worden op de verkeerde is een merkwaardige sensatie. Je draait om elkaar heen, je besnuffelt elkaar, je hormonen zeggen ‘ja!’. Maar elke hersencel verzet zich, je weet het eigenlijk heel goed: dit is niet de ware, dit leidt tot niets, hou er nou maar mee op. Over die strijd tussen hart en verstand gaat Een tweede kans. Twee mensen van middelbare leeftijd ontmoeten elkaar opnieuw, 22 jaar nadat hun jeugdige romance op niets is uitgelopen. Deze Herman en Marja zijn inmiddels allebei getrouwd met een ander en hebben kinderen gekregen. Maar de vonk springt opnieuw over. De vraag is of ze deze tweede keer wel samen verder zullen gaan. De passie is groot, maar ze moet de strijd aan met de comfortabele vastigheid die het thuisfront biedt.

Magneten

Burgerlijke Herman is de leukste thuis, een reclameman die met slappe oneliners strooit. “Geef me je jas – of heb je er niks onder aan?” “Ik loop twee keer per week: naar de slijter.” Marja is eigenlijk de vrijbuiter van
de twee. Maar omdat het met Herman niks werd, is ze uiteindelijk maar getrouwd met een degelijke man die Gertjan heet en die haar heeft begraven
in een dorp in de provincie. De burger en de vrijbuiter: twee totaal verschillende mensen die elkaar desondanks als magneten aantrekken.

Golfstroom

Wat er 22 jaar geleden fout ging tussen hen, waarom ze toen niet bij elkaar zijn gebleven, dat krijgen wij bij stukjes en beetjes te horen. Niet akelig, niet noodlottig, maar gewoon zoals het kan lopen in het leven. En voor je het weet, ben je veroordeeld tot vastigheid, in plaats van voort te razen op de golfstroom van de passie. Die passie krijgt nu een tweede kans.

Puzzel

Deze voorstelling is een goed geconstrueerde puzzel van scènes die heen en weer springen in tijd en locatie. De geliefden anno nu. Hetzelfde koppel 22 jaar geleden, in andere kleren, met andere haren. De man met zijn wettelijke echtgenote. De vrouw met haar volwassen zoon. Alle rollen worden gespeeld door Will van Kralingen en Peter Tuinman (die we vorig theaterseizoen ook al samen zagen in de komedie Slippers), geregisseerd door Wannie de Wijn. Door alle scènes en locaties heen verandert aan het toneelbeeld feitelijk alleen de belichting. In handen van slechtere acteurs dan deze twee, zou dit een flauwe deurenkomedie zijn geworden, met op en af rennende personages. Maar Van Kralingen en Tuinman gooien hun ziel en zaligheid in de strijd om het verhaal geloofwaardig te maken. Dat lukt hen wonderwel. Dit is een voorstelling die de toeschouwer met een glimlach om de lippen naar huis stuurt.

Een tweede kans is dit seizoen te zien tot en met 28 april 2006. Klik hier voor de speellijst.