Nederland oogst op Noorderslag

Noorderslag is ook wel beroemd/berucht om zijn status als netwerkwalhalla voor iedereen die iets met muziek te maken heeft. Een mooie gelegenheid voor alle partijen dus, om op één avond ver vooruit te kunnen komen in de ‘bizz’.

El Pino

Bitter maar zoet

Een van de beste optredens van de avond komt uit Nieuwegein. En zeg je Nieuwegein, dan zeg je Spinvis, die het plaatsje eigenhandig op de kaart heeft weten te zetten. Erik de Jong heeft zijn bijzondere band weer bij zich, voorzien van xylofoon en harp. Het optreden verloopt van breekbaar klein tot boos rockend, maar alle liedjes worden zeer gekenmerkt door De Jong’s praatzang, die live diepzinnig en samenzweerderig klinkt, alsof hij stilletjes zijn geheimen probeert te delen met het publiek. De dromerige huis-tuin-en-keuken-filmpjes op de achtergrond doen de rest. Betoverend.

Nog meer Nederlandstalige songwritermuziek is te vinden in een ander zaaltje dat is ingericht als huiskamer met banken en schemerlampen. De cabareteske inktzwarte liederen van André Manuel lokken een heel eigen publiek. Het lijken fans van het eerste uur te zijn en ze zijn beschonken, zoals het een bij volmaakte André Manuel show hoort. Ze kramen willekeurige onzin naar de Tukker, waar hij op zijn beurt dan weer uiterst charmant, maar messcherp op reageert. Manuel zet een perfecte show neer: melancholisch, maar luchtig; breekbaar, maar zelfverzekerd; bitter, maar zoet.

De Jeugd van Tegenwoordig & zZz

On-Nederlands slecht

Op deze editie van Noorderslag valt het op dat Amsterdam wel erg goed vertegenwoordigd wordt door uiteenlopende acts. Je zou er bijna achterdochtig van worden. Zo geven de sleazemeesters van zZz een ouderwets goed potje spacerock weg, zoals alleen zij dat kunnen. In de zaal waar ze spelen, de ‘feelies disco’, komen ze jammer genoeg niet zo goed tot hun recht, want het is er niet donker en vies. Het is licht en het ruikt er lekker en dat draagt niet zo bij aan de zZz ervaring maar de show is klasse. De heren Daan van Schinkel en Bjørn Ottenheim mogen hun kunstje nog een keer doen vanavond, maar dan met De Jeugd van Tegenwoordig. Dat kun je gerust een combinatie noemen van de succesvolste bands van het afgelopen jaar. Het trekt hordes nieuwsgierig publiek, maar eigenlijk weet je al wel dat het te mooi is om waar te zijn. De show toont vijf gestoorden die ontsnapt zijn uit het gesticht. Bjørn draait, beroofd van zijn drumstel, gefocussed aan een knopje en blaast eens een rare noot op zijn melodica. Al even autistisch ramt Daan op zijn orgel, af en toe daarin bijgestaan dan wel gesaboteerd door zijn Amsterdamse collegae van de Jeugd. Het orgel zal de show niet overleven omdat de jongens er hun zogenaamde agressie op koelen. Je zit gewoon te kijken naar een stel debielen die de Jeugd van Tegenwoordig nadoen en dat klinkt allemaal niet zo best. On-Nederlands slecht eigenlijk.

Meer dan gewoon

Een ander Amsterdams bandje opereert geheel in de stijl van Green Lizard, onder de naam Skip the Rush. Hun muziek doet lichtelijk denken aan The Mars Volta, maar dan met Bloc Party-eske gitaarpartijen. Is zanger Jaap Warmenhoven gedrogeerd? Hij staat zo te schudden en hij trekt griezelig extatische grimassen. Maakt niet uit, het is gewoon een goed postpunkbandje en helemaal van deze tijd.

About

Meer dan ‘gewoon een goed bandje’ is About. Jong genie Rutger Hoedemakers en Marg van Eenbergen (van Seedling) verrassen met hun onnavolgbare electrobeats en breaks. Zo hysterisch als Zea en zo vrolijk als Voicst krijgt About het publiek met gemak aan het springen en dansen. Je zou het misschien wel mathpop kunnen noemen vanwege de ingewikkelde ritmes. Maar hoe je het ook wilt labelen, About is de ontdekking van Noorderslag en ze zouden wel eens heel groot kunnen gaan worden in Nederland volgend jaar.

Noorderslag wordt feestelijk afgesloten met nog een laatste bijdrage uit de hoofdstad: T-99. Hun blues, rockabilly, gospel en surf spreken een breed publiek aan. Jong en oud staan gebroederlijk door elkaar heen te dansen.

Romantische americana

Ook Rotterdam heeft een aantal juweeltjes afgevaardigd. Er is zelfs een artiest die geen noot speelt of zingt. Rufus K (een HuMobist) leest een column voor. Over muziek, dat dan weer wel. Hij vermaakt een handjevol mensen met zijn verhaal over hoe je een hit schrijft. Samenzweerderig deelt hij mee dat hij een geheimzinnig geheim gaat onthullen, maar na afloop voel je je bekocht. Niks geen geheim onthuld en het was niet eens grappig…

Bij de korte show van Elle Bandita kon er wel goed gelachen worden, maar bij El Pino en the volunteers is de sfeer van een heel andere orde. Van een romantische orde. Voormalig Wiseguy frontman doet tegenwoordig samen met zijn vrijwilligers aan americana, compleet met banjo en accordeon. Het klinkt als de soundtrack van een dromerige Amerikaanse roadmovie. Het is belegen muziek die jaren en jaren teruggrijpt in Amerikaanse folktradities, maar niks nieuws onder de zon? Wel, het is op zijn minst verrassend dat dit genre wordt afgestoft door een stel jonge kerels uit Rotterdam. Sympathiek.

Welnu, als je lekker veel bandjes hebt kunnen bewonderen en stapels visitekaartjes hebt uitgewisseld, zit er eigenlijk nog maar één ding op: de nachtkroegen van Groningen in!

De Popprijs werd op Noorderslag uitgereikt aan Within Temptation. Lees daar hier meer over.