Helden onwaardig
Heerlijk is het toch, dat tegenwoordig veel bands gebruik maken van het fenomeen DVD om hun fans iets bijzonders voor te schotelen. Naast live-registraties vindt je vaak korte documentaires over de band of andere backstage-beelden waar je normaal als liefhebber van de muziek geen zicht op hebt. Aangezien de techniek voor niets staat, is de kwaliteit van het gebodene vaak uitmuntend en is het verschil tussen studio-album en live-registratie in ieder geval niet te horen. Hoe jammer is het dan, wanneer één van de grotere namen in de scene je iets voorschotelt waar je eigenlijk niet heel erg blij van wordt.
 |
| Bron:www.sepultura.com |
Vooropgesteld dat Live in Sao Paolo de fans kwantitatief absoluut tegemoet komt (een ruim gevulde dubbel DVD valt op de mat) lijkt de kwaliteit een beetje te zijn vergeten. De band wordt goed in beeld gebracht en brengt, getuige de reacties van de uitzinnige menigte voor het podium, de juiste bak herrie ten gehore. En dat is precies waar het probleem van deze dubbelaar (en de bijbehorende dubbel-CD) ligt; die herrie knalt thuis absoluut niet uit de speakers. Sterker nog, het volume moet al een behoorlijk stuk omhoog wil er een beetje huisraad gaan trillen. Maar niet alleen het volume laat te wensen over, de mix is ronduit abominabel. De drums klinken alsof Igor Cavalera met een stel natte kranten op de vellen slaat en verzuipen bijna in het ook al niet beste geruis dat voor gitaargeluid moet doorgaan.
Jammer
Wat ontzettend jammer! Nadat de band het al niet heel makkelijk had om na het vertrek van Max Cavalera verder te gaan, was gelukkig in Derrick Green een zanger annex brulboei gevonden die fanatiek en vastbesloten met de band in zee ging. Ook hier duurde het even voor de fans dit nieuwe gezicht accepteerden (Ik moet bekennen dat ik nog steeds liever de oude cd’s opzet dan het nieuwe materiaal). Toch heeft na bijna tien jaar Green meer dan eens bewezen een voortreffelijke frontman te zijn; getuige de door hemzelf gefilmde en geregisseerde documentaire op DVD twee van deze dubbelaar is hij ook volledig opgenomen in de familie die Sepultura heet. Kort gezegd; deze band verdient beter!
Extra’s
Buiten het genoemde concert en Greens documentaire vindt je ook nog een leuke blik achter de schermen van het concert onder de noemer “Making of…”, de videoclips van Mindwar, Bullet the blue sky en Choke, alsmede de live versies van Nomad, Desperate cry en Territory. Verbazingwekkend is de kwaliteit van deze live opnamen in vergelijking tot die van het concert in Sao Paolo. Niet uitmuntend, maar wel een stuk beter. Met een biografie en een slideshow wordt de DVD dan vervolgens gecompleteerd, maar dat maakt er zeker geen hebbeding meer van. Hopelijk gaat het aankomende album Dante XXI een hoop goed maken…
