Het zout in oude wonden
Op de middelbare school was geschiedenis nooit één van mijn favoriete vakken, ondanks het feit dat de leraar ontzettend goed kon vertellen. Voor mij bleef het een vak waarbij jaartallen en feitjes in het hoofd gestampt moesten worden. Niet dat het belang van de kennis me ontging, maar de stof was me gewoon te droog. Zou ik in die tijd een cd als deze hebben gehad was de motivatie voor dit vak waarschijnlijk een stuk groter geweest. Een korte blik in de teksten van The Monolith Deathcult (TMDC) leert al een hoop over verschrikkingen die plaats vonden gedurende verschillende oorlogen en die tirannieën ondersteunden. Daarnaast zijn het vaak niet de algemeen bekende, op school geleerde, feiten die beschreven worden.
Conceptueel
Zoals gezegd is het merendeel van de teksten een beschrijving van verschillende gebeurtenissen in de geschiedenis in de breedste zin van het woord. Bepaalde punten uit de Tweede Wereldoorlog komen voorbij, maar ook de verschrikkingen die onder het bewind van de Hertog van Alva werden uitgevoerd worden beschreven. De titelsong verhaalt juist weer over de meest verschrikkelijke van de interneringskampen in de Goelag-archipel, ten tijde van Stalin’s regime. Niet zomaar de standaard “Ik zal je lichaam opensnijden waarna ik je darmen eruit ruk teneinde er zelf doorheen te kunnen schijten”-deathmetalteksten voor deze jongens dus. Een ander interessant punt is ook het wisselend perspectief waarin de teksten geschreven zijn. Zowel vertellingen uit de eerste persoon als beschouwende gedeelten komen voorbij.
Bombastisch geweld
~
Iedere oorlog zijn wapenstilstand
Gelukkig hebben de heren van TMDC ook beseft dat bijna 45 minuten aan razend geweld zelfs met de meest acute ritmewisselingen nog teveel van het goede kan zijn. Halverwege de CD is dan ook een rustpunt ingebouwd waarbij collega Van Drenth (Beyond Belief) een instrumentaal weggeeft dat goed aansluit op het voorgaande nummer.
Daarnaast is het 10 minuten durende epos The White Crematorium een waardige afsluiter van het album, waarbij in de laatste twee minuten de luisteraar nog verrast wordt met het communistische Lied der Partei. Dit illustreert als afsluiter van al het geweld toch nog even mooi de hoop die mensen ten tijde van oorlog en/of onderdrukking nog op konden brengen om alle verschrikkingen te boven te komen.
