The Monolith Deathcult

Conceptueel

Zoals gezegd is het merendeel van de teksten een beschrijving van verschillende gebeurtenissen in de geschiedenis in de breedste zin van het woord. Bepaalde punten uit de Tweede Wereldoorlog komen voorbij, maar ook de verschrikkingen die onder het bewind van de Hertog van Alva werden uitgevoerd worden beschreven. De titelsong verhaalt juist weer over de meest verschrikkelijke van de interneringskampen in de Goelag-archipel, ten tijde van Stalin’s regime. Niet zomaar de standaard “Ik zal je lichaam opensnijden waarna ik je darmen eruit ruk teneinde er zelf doorheen te kunnen schijten”-deathmetalteksten voor deze jongens dus. Een ander interessant punt is ook het wisselend perspectief waarin de teksten geschreven zijn. Zowel vertellingen uit de eerste persoon als beschouwende gedeelten komen voorbij.

Bombastisch geweld

Naast de teksten heeft de muziek echter ook nog inhoud. Een moddervet geluid komt uit de speakers rollen waar brute deathmetal-riffs in de meest bizarre tempos elkaar opvolgen. Alsof het nog niet genoeg is worden er ook nog de meeste onverwachte ritme- en tempowisselingen tegenaan gegooid. Af en toe komt er een blackmetal-passage voorbij, maar het overgrote deel van de muziek is brute en tevens technische deathmetal. Het geluid wordt ook nog eens aangevuld met de nodige samples en keyboardpartijen wat naast het ontzettend agressieve karakter ook flink wat bombast meegeeft aan de vrij lange nummers. In het nummer 1567-Under the Bloodcampaign (over het eerder genoemde bewind van de hertog van Alva, na de beeldenstorm) komt zelfs een passage voor uit ons eigen volkslied, wat eigenlijk niet alleen de muziek ondersteunt maar ook de betekenis van de teksten.

Iedere oorlog zijn wapenstilstand

Gelukkig hebben de heren van TMDC ook beseft dat bijna 45 minuten aan razend geweld zelfs met de meest acute ritmewisselingen nog teveel van het goede kan zijn. Halverwege de CD is dan ook een rustpunt ingebouwd waarbij collega Van Drenth (Beyond Belief) een instrumentaal weggeeft dat goed aansluit op het voorgaande nummer.

Daarnaast is het 10 minuten durende epos The White Crematorium een waardige afsluiter van het album, waarbij in de laatste twee minuten de luisteraar nog verrast wordt met het communistische Lied der Partei. Dit illustreert als afsluiter van al het geweld toch nog even mooi de hoop die mensen ten tijde van oorlog en/of onderdrukking nog op konden brengen om alle verschrikkingen te boven te komen.