Geen liefde zonder vrijheid
Huiselijk geweld is een modern thema, maar een probleem dat al eeuwen oud is. De gewelddadige confrontaties tussen partners leiden in geen enkel geval tot winnaars: bij dit soort geweld zijn slechts verliezers aan te wijzen. Regisseur Icíar Bollaín heeft het thema in de Spaanse film Te Doy Mis Ojos op een indrukwekkende manier aan de orde gesteld.
~
Op een winterse avond vlucht Pilar weg van huis. Ze heeft genoeg van het regime van haar echtgenoot Antonio. Ze neemt haar zoontje Juan mee en ze vinden onderdak bij haar zus. Pilar neemt wat kleine spullen mee en ziet na haar vertrek dat ze op haar slippers is gevlucht. Antonio gaat in therapie, maakt zijn vrouw opnieuw het hof en samen besluiten ze hun huwelijk nog een kans te geven. Antonio zegt dat Pilar de zon in zijn leven is. Ze heeft hem haar ogen gegeven (“Te Doy Mis Ojos”) bij zijn huwelijksaanzoek. Maar hij wil niet alleen haar ogen, hij wil elk lichaamsdeel van zijn vrouw bezitten.
Rolpatronen
~
Keuzes
De regisseur heeft niet gekozen voor eendimensionale karakters. Antonio is niet alleen de echtgenoot die geweld gebruikt, Pilar is niet alleen maar slachtoffer. Thema’s als jaloezie, liefde en de angst voor verlies komen in Te Doy Mis Ojos op een herkenbare manier aan de orde. Antonio heeft een baan met weinig vooruitzichten, terwijl Pilar zich wil ontwikkelen. De twee partners komen voor belangrijke vragen te staan en blijken niet in alle gevallen in staat tot het vinden van de juiste antwoorden.
Samen zien
Regisseur Icíar Bollaín neemt slechts voor één conclusie de verantwoordelijkheid: geweld tussen partners is in alle gevallen fout. Hij laat op overtuigende en emotionele wijze zien hoe moeilijk het is om vastgelopen patronen te veranderen, aan de kaak te stellen en met elkaar te bespreken. Te Doy Mis Ojos gaat over een onderwerp waar iedereen zo af en toe eens bij stil zou moeten staan. Het is een film om samen te gaan zien.
