Geen nieuwe kansen

Fruitvale Station toont het waargebeurde verhaal van de 22-jarige Oscar Grant, die op oudejaarsnacht 2008 betrokken raakt bij een vechtpartij in de metro. Dat het niet goed met Oscar afloopt, is al in de eerste, oorspronkelijk opgenomen camerabeelden te zien, waarbij de politie een fatale inschattingsfout maakte. Waar veel reconstructiefilms – of films die berusten op een waargebeurd verhaal – teveel neigen naar het sentiment, of de kijker juist overladen met feiten die leiden tot de gebeurtenis, blijft Fruitvale Station in zijn opzet vrij puur.

We volgen Oscar in die bewuste laatste twaalf uur van zijn leven. Hij is geen lieverdje, blijkens het feit dat hij ontslagen is, handelt in wiet en een kort lontje heeft. Maar Oscar heeft plannen om zijn leven te beteren. Hij heeft een vrouw en kind, met wie hij serieus verder wil. Diverse gebeurtenissen die dag tonen hoe hij worstelt met zijn verleden en tegelijkertijd hoe hij een nieuwe start wil maken. Een dag die gepaard gaat met mooie, tedere, maar ook pijnlijke momenten en toevalligheden, die op ongelukkige wijze samenkomen.

Rauw en oprecht

Ryan Coogler weet zijn film goed in balans te houden. Enkele momenten neigen teveel naar het benadrukken van Oscars intentie het anders aan te willen pakken, zoals een opzichtige flashback naar zijn gevangenisverleden of het zich ontdoen van zijn complete wietvoorraad. Deze scènes voelen wat overbodig aan, want Oscars dualisme – schipperend tussen snel geld verdienen met drugs of de eerlijke weg bewandelen – is van begin af aan merkbaar. Een kleine smet op een verder sterke film overigens, want op realistische wijze en zonder teveel opsmuk weet Coogler Oscars persona en handelen in beeld te brengen.

Sterke troef is Michael B. Jordan, die eerder al overtuigde in de bejubelde serie The Wire als de jonge Wallace. Jordan zet Oscars dualisme en onzekerheden ten aanzien van de toekomst overtuigend neer. Boos, onmachtig, maar ook met humor en liefde. Hij weet de kijker te raken, waarmee het fatale moment – ondanks dat je weet dat die scène er aan gaat komen – als een klap in het gezicht aan komt. Het is knap hoe Coogler gebeurtenissen uit het verleden laat versmelten met ongelukkig toeval op een oudejaarsavond die hoopvol leek. Het onrecht dat Oscar uiteindelijk wordt aangedaan blijft nog even nasudderen na het zien van de film. Geen nieuwe kansen voor deze jongen – en het was hem zo graag gegund.