Noors voor fijnproevers

Maskineri is inmiddels het vijfde studioalbum van het Noorse sextet Kaizers Orchestra met als frontman Janove Ottesen. Met volledig in het Noors gezongen teksten weet deze band andermaal te overtuigen met hun rijke sound. De voor hen begrijpelijke keuze om vast te houden aan de moedertaal, staat een internationale doorbraak nog steeds in de weg. Het soloalbum van Janove, Francis’ Lonely Nights uit 2004 was wel geheel in het Engels. Het had dus ook zomaar anders gekund! Over de inhoud van de liedjes valt maar moeilijk wat te zeggen. Maar als sound staat Maskineri, met zeer genietbare liedjes, als een spreekwoordelijk huis.

De albumopener Moment start met een aantal tegendraadse tonen, alsof de muziek niet vooruit maar achteruit wordt afgespeeld. Het zet je even op het verkeerde been, maar dat is, zoals de titel zegt, maar een moment. Daarna klinkt Kaizers Orchestra meer als een poprockband met indie-invloeden dan als een orkest. Het enige vreemde instrument dat je hoort in het spectrum is de marimba. De bezetting is verder redelijk klassiek met gitaar, contrabas, keyboard en drums. Deze standaardbezetting wordt hier en daar aangevuld met wat heerlijke blazers.

Afwisseling

Na Moment worden we getrakteerd op een echte rockende opening van het nummer Apokalyps meg. Een song in de beste indierocktraditie, die zelfs flarden herinneringen oproept aan The Police. Het derde nummer, Den andre er meg, is vanaf de eerste noot te herkennen als een ballad. Janove Ottesen krijgt hier versterking van Ragnhild Winterste Rothing, die gezegend is met een zachte, fluweelachtige stem. Het roept samen met de instrumentatie een avondsfeertje op ergens in donkere straten van een stad in het koude Noorwegen. Bastard sønn opent met smaakmakende blazers voordat de band als geheel inzet. Het titelnummer Maskineri heeft niet de allure van hoogtepunt. Wellicht dat de tekst hier uitkomst had kunnen bieden waarom Maskineri het titelnummer is geworden. Als je het intro van 9 mm hoort krijg je even het gevoel dat we een cover krijgen van 96 Tears van ? and the Mysterians, maar na het intro is de vergelijking voorbij. Het hoogtepunt van het album is de song Enden av november, een prachtige ballad met hier en daar een vleugje Ghost Town van The Specials. De afsluiting van het album heeft zowaar wat balkaninvloeden, of zou dat echt Noors zijn? Maskineri heeft als geheel voldoende afwisseling om te blijven boeien, het aantal rustige nummers is in balans met de uptempo nummers.

Op je luistermenu

Een album in een vreemde taal, die je niet verstaat, is altijd een andere luisterervaring dan wanneer je de woorden kunt volgen. Al luister je misschien niet in de diepte naar de teksten, toch vang je flarden op en geef je ze je eigen betekenis. Idee voor Kaizers Orchestra: volgende keer ook een Engelse versie van het album? Voor iedereen die door de taalbarrière weet heen te luisteren is dit vijfde album van deze getalenteerde Noren een heerlijke versnapering. Je zal het regelmatig op je menu zetten om te beluisteren. Een Noorse luisterlekkernij voor fijnproevers.