Hokjesangst

Een paar draaibeurten van Test of Time maken duidelijk dat de muziek van Grainne Duffy niet in één hokje te vangen is. De mengeling van pop, (power-)blues, rock en zelfs een vleugje reggae maken het luisteren van dit album tot een fijn avontuur. Het meest voor de hand ligt de vergelijking met bluescollega Bonnie Raitt. Dat komt door de kleur van het stemgeluid van Duffy.

Smeltkroes
In 2007 debuteerde Grainne Duffy al met Out of the Dark dat geheel onder de radar van vele muziekliefhebbers is gebleven. Het heeft dus vele jaren geduurd voordat haar tweede album Test of Time het levenslicht mocht zien. Voor velen is het een eerste kennismaking met deze dame. Er zijn liedjes op dit album die alles in zich verenigen, zoals het fijne ‘Let Me In’; een ware smeltkroes van powerblues, rock en pop komt aan de luisteraar voorbij. Het daarop volgende ‘Rock’Rollin Stone’ vermengt het gedachtegoed van Joan Jett & The Blackhearts met dat van The Pretenders tot een nieuw amalgaam.

Van Popovic tot Rod Stewart
Duffy gaat op ‘Falling For You’ zo tekeer dat, als ze even door zou pakken, in de buurt van Ana Popovic komt. In de wat rustigere nummers schuurt ze echter dichter tegen Rod Stewart aan. De albumafsluiter ‘In My Arms’ raakt de gevoelige snaar nog even.

Het album Test of Time zal de tand des tijds goed kunnen doorstaan. Met alle invloeden en vergelijkingen voelt de gebrachte mix als van alle tijden aan. Bovendien is Grainne Duffy een dame die de gitaar goed kan bespelen. Het legioen goede vrouwelijke gitaristen is zo klein dat we blij mogen zijn met deze aanwinst. Hopelijk gaat Duffy net zo’n lange carrière als Bonnie Raitt tegemoet. Dit nieuwe album is een heel fraai statement om haar kwaliteit aan de wereld kenbaar te maken.