Boze superhelden v boze kijker

Batman is boos op Superman, Superman is boos op Batman. Lex Luthor, de aartsvijand van Superman, is boos op de hele wereld, en de hele wereld is boos op regisseur Zack Snyder. Hij levert met Batman v Superman: Dawn of Justice namelijk een belabberde film af. Oh, en Wonder Woman is er ook bij.

Controverse

Stripuitgever DC Comics stond voor een moeilijke taak in 2013. Terwijl concurrent Marvel al een succesvol filmuniversum tot een hoogtepunt had laten komen met The Avengers (2012), werd hun eerste telg, Man of Steel, met gemengde kritieken ontvangen. Voor het vervolg werden alle registers opengetrokken. Stripicoon Batman moest het tegen de man van staal opnemen in een epos met een budget van rond de 250 miljoen. Ook Wonder Woman werd in de mix gegooid en om het af te maken smeten de filmmakers er een marketingbudget van 165 miljoen tegenaan.

De verwachtingen lagen hoog, maar fans hielden hun adem in. De titel alleen al zorgde voor de nodige controverse. Waarom Batman v Superman, en niet Batman vs Superman? Betrof het soms een rechtbankdrama? Ook het melige Dawn of Justice viel niet in goede aarde. Was Brotherhood of the Traveling Tights al bezet?
Na maanden speculeren kan er opgelucht adem worden gehaald. De titel is wel het minste probleem van dit wrak.

Tweeënhalf uur ongemak

Wat blijkt namelijk: DC en Snyder waren zo druk bezig een filmuniversum à la Marvel op te zetten, dat ze warempel zijn vergeten een film te maken. Batman v Superman is een verzameling scènes die uitsluitend bedoeld is om de kijker een kaartje te laten kopen voor de volgende reeks superheldenfilms uit DC’s stal.

Het begint al met de onhandige openingsscène waarin het einde van Man of Steel opnieuw wordt verteld vanuit Batmans perspectief. De film is nog geen vijf minuten bezig of Snyder is iedereen kwijt die de vorige film niet heeft gezien. Vanaf dat moment volgt er tweeënhalf uur aan ongemak, zonder duidelijke structuur of richting. Het is niet duidelijk waarom personages doen wat ze doen, vrijwel elke scène voelt onaf en gehaast. De kijker moet zichzelf zien te redden te midden van een rommelig en nodeloos ingewikkeld plot.

Dieptepunt

Het hoogtepunt (of: dieptepunt) van deze schaamteloze DC-promotie is zonder twijfel het moment waarop Wonder Woman op haar computer naar een stel trailers kijkt voor volgende superheldenfilms. De treurige toon van de film kan de hilariteit van deze scène niet verhullen. Middenin de aanloop naar het spetterende eindgevecht staat Batman v Superman letterlijk vijf minuten stil om filmpjes van de Flash en Aquaman te laten zien.

Een overdaad aan achtervolgingen, gevechten en explosies kan niet verhullen dat deze film aan alle kanten uit elkaar lijkt te vallen. Het succes van Marvel lag niet alleen aan hun gedeelde filmuniversum. Leuke personages, een duidelijke plotstructuur en een komische noot – kortom: goede films – zorgden ervoor dat strip- en filmliefhebbers keer op keer naar de bioscoop trokken. Dát is de magische formule om mensen kaartjes te laten kopen voor je volgende superheldenfilm. Maar die les moeten DC en Snyder helaas nog leren.