De herberg op Tiengemeten is een bijzondere plek om een concert te geven. Intiem mag de locatie zeker genoemd worden. Met een maximale capaciteit van rond de honderd bezoekers is het alleen beschikbaar voor vroege beslissers. Lastminute is alles vol.

VanWyck’s opgenomen werk

De fijnproevers die er vroeg bij waren kennen VanWyck (alias Christine Oele) al vanaf 2015, toen ze met haar project A Song A Week iedere week een liedje via het internet de wereld in stuurde. De twaalf liedjes kunnen gezien worden als het debuut van deze zangeres. Het eerste liedje uit dat dozijn vinden we overigens in een andere uitvoering terug op haar nieuwste album. Het duurde tot 2017/2018 totdat er een cd verscheen. De beschikbare cd vermeldt 2017, maar velen ontdekten de release pas een jaar later. Haar nieuwe album Molten Rock verscheen slechts ruim een week voor dit eerste winterconcert op Tiengemeten en heeft direct de aandacht getrokken van de pers. Niemand kan onder de kwaliteit van VanWyck uit.

De liedjes van Oele en haar band zijn deze keer organisch ontstaan in de studio. Geen lang denkwerk, maar na het schrijven met de band in de studio laten gebeuren. De productie is wederom in handen van bassist – maar ook duizendpoot – Ryer Zwart. Ondanks de groepsplaat is het toch vooral een album van Christine Oele. De teksten van de liedjes herbergen waarnemingen, gevoelens en beelden die spreken. Deze teksten zijn onlosmakelijk verbonden met de zeggingskracht van de liedjes. Wie het boekje bij de cd leest, ontwaart in alle teksten dik gedrukte delen. Dit zijn, zo laat VanWyck weten, bijzondere frasen, waarvan je zelf mag ontdekken waarom ze speciaal zijn. Wie bijvoorbeeld luistert naar ‘Be It To The End’ en de tekst leest wordt in de eerste strofe gewezen op “He lifts me” als bijzondere tekst.

Tiengemeten VanWyck live

VanWyck speelt met haar band een intieme, ingetogen en beeldende set. Oele wordt begeleid door Reyer Zwart op bas, Sander Donkers op elektrische gitaar, Rowin Tetero op drums en Marjolein van de Klauw voor de achtergrondzang. Dit is dezelfde band als op Molten Rock. De herberg op Tiengemeten zit tot het randje gevuld met liefhebbers die de boottocht namen naar het snel in mist gehulde eiland Tiengemeten. Een mist, die in dit geval symbool mag staan voor de wollige warmte van de muziek van VanWyck. De kou van buiten is niet het enige element dat ons bindt aan de wamte van de herberg.

Het concert opent met ‘Lead Me On’, dat al langer dienst doet op het reperoire van VanWyck. Het opvallende ‘Carolina’s Anatomy’, dat de beat van de bezongen drummachine in zich heeft, is op het album nadrukkelijker afwijkend dan in de live-uitvoering, wat een aangename aanpassing is. Een van de meest opvallende liedjes is ‘My Sweetheart’, dat ontstond in een droom en op haar vorige album terechtkwam. Op Molten Rock vinden we het vervolg: ‘Be It To The End’. Dat VanWyck ook licht kan rocken horen we in ‘Rock Carver’, dat redelijk stevig doch beheerst de aandacht vraagt. Het is één van de drie composities op het album met ‘Rock’ in de titel.’Bring It On Right’ graaft tegen het einde van de show dieper in de gevoelsbeleving.

‘The Rock Steady Creeper’ is de officiëel aangekondigde afsluiter van het optreden. Het publiek vraagt al voordat het lied wordt ingezet om meer. De betekenis van het lied verraadt ze niet, maar ze verwijst door naar de drummer die de betekenis kent.De eerste toegift is niet alleen voor het publiek maar ook voor de band een verrassing: ‘Bring Me To An Island’ is een bijzonder nummer, dat speciaal voor deze locatie door Oele uit haar verleden wordt opgediept. Met daarna nog een extra nummer wordt een zeer aangenaam concert in ons geheugen gegrift. Wie de herinnering wil koesteren, doet er goed aan Molten Rock huiswaarts te nemen en door herhaald afspelen lang en breed te laten groeien.