Op het album staan twaalf nummers en opnieuw citeert Wolf People met plezier vele platen uit zowel ver als recent verleden. De dwarsfluit doet terugdenken aan Jethro Tull, er zijn riffs die als de gitaar van Jimmy Page klinken en in de refreintjes is het betere stampwerk van Black Sabbath te horen. Wolf People verwijst met plezier en vakmanschap naar de muziek van de jaren zeventig en daarna. Dat is voor veel mensen meteen het probleem van de muziek. Het lijkt op van alles, maar is het allemaal net niet. Ruins zal voor de muziekliefhebber die de band kent weinig verrassingen bevatten. Toch zou dit album zomaar de doorbraak van Wolf People naar een groter publiek kunnen worden. Een nieuwe release en dan plotseling succesvol? Het zou passen in de loopbaan van de Britten. Ruins is er in ieder geval goed genoeg voor.

Kopiëren, plagiëren en musiceren

Deze vierde studioplaat heeft een centraal en voor de fans bekend thema. De strijd tussen mens en natuur is een terugkerend gegeven bij Wolf People. Er is bij de Britten grote zorg over de hedendaagse stand van zaken van het milieu. De mens stelt zich veelal destructief op in deze strijd. Wolf People vraagt zich af hoe de wereld er aan toe zou zijn zonder de inbreng en de invloed van de mens. Dit fictieve verhaal verpakken de Britten in een muzikaal jasje. De groep citeert, kopieert, plagieert en musiceert het verleden naar een release van eind 2016. Wolf People gebruikt Fairport Convention net zo gemakkelijk als Oasis. Folk, psychedelische rock, metal en elektronica.

Het thema van veel teksten van Wolf People is meer dan actueel. Donald J. Trump schuift met enkele pennenstreken verdragen omtrent het milieu van tafel. Mensen die zich bekommeren om zaken als schaliegas, ontbossing en de opwarming van de aarde worden door de man in het Witte Huis voor gek versleten. Wolf People neemt het in de nummers op voor kwetsbare dieren en planten en waarschuwt de mens voor nodeloze machtsuitoefening. Ruins wandelt met een ernstige boodschap over allerlei muzikale grenzen.

Trip

Is Ruins meer dan een herhaling? Wolf People gebruikt nog steeds muzikale thema’s uit het verleden om in het heden de mensen aan het denken te zetten. De twaalf tracks vragen om aandacht en luistertijd. De luisteraar zal de rust moeten hebben om het album aandacht te geven. Pas dan zullen de mysterieuze sfeer, de talloze citaten en de reis in de geschiedenis zich uitbetalen als een fantastische trip.

Muzikaal worden er geen nieuwe wegen bewandeld, maar de boodschap van Wolf People klonk niet eerder zo actueel en zo duidelijk. Het album is tekstueel en muzikaal bepaald geen ruïne! De release beklijft en intrigeert keer op keer. Wolf People is een van de best bewaarde muzikale geheimen van Groot-Brittannië. Daar gaat met Ruins en de optredens komende zomer verandering in komen.