Wat dit optreden bijzonder maakt is de locatie: een podium op het strand. Het voelt door de tenten aan als een mini-festival dat plaats biedt aan zo’n duizend man. Met mooi weer zou het een perfecte setting zijn: lekker met de voetjes in het zand naar mooie liedjes luisteren. Helaas werken de weergoden niet mee vandaag en wordt er meer warme chocolademelk gedronken dan koude biertjes.

Gitaarliedjes in de kou

In deze barre omstandigheden is het aan Stu Larsen om het publiek op te warmen. Dit lukt hem redelijk, met zijn dromerige gitaarliedjes over zijn reizen en zijn liefdes, aangevuld met mondharmonica en andere effecten. Helaas staat het geluid ook zo afgesteld als op een festival, waardoor het net niet helemaal overkomt en het publiek rustig verder kletst tijdens zijn optreden.

Stipt op tijd klinken dan de eerste noten van Passenger, die vanavond de hele show in zijn eentje met alleen een gitaar doet. Al in de eerste minuten is de toon van de avond gezet. Zelfspot is iets dat heel vaak terugkomt, meteen al aan het begin door te vragen of het publiek al spijt heeft van zijn komst voor ‘A long night with depressive music in the fucking cold’.

Vrolijke show

Van die depressieve muziek komt echter weinig terecht vanavond. Zijn repertoire gaat alle kanten op, maar voor dit optreden ligt de nadruk op de vrolijke nummers. Passenger maakt er een opgewekte show van, en vraagt het publiek herhaaldelijk om mee te zingen en te klappen. Tijdens zijn klaagzang “I Hate” wordt het haast een stukje stand-up comedy en hij krijgt herhaaldelijk de lachers op de zijn hand. Leuk detail is dat de set twee knappe covers bevat van Springsteens “Dancing The Dark” en Simon and Garfunkels “Sound of Silence”. Ook “Let Her Go” ontbreekt uiteraard niet (‘Can you bear to hear this song one more time?’).

Hier staat duidelijk een doorgewinterde muzikant op het podium; alle noten en uithalen zijn raak, en deze man weet hoe je het publiek moet bespelen. De keerzijde is dat het allemaal nét iets te popiejopie is. Ongetwijfeld ook gericht op de setting wat vraagt om iemand die de toeschouwers weet te overtuigen. Wie kwam om geraakt te worden door Passengers gevoelige songs komt bedrogen uit, maar de artiest slaagt er zeker in om het verkleumde publiek voor anderhalf uur te vermaken.