In haar eentje

Na een instrumentale opening waarbij Leonie Meijer met een elektrische gitaar en elektronica een soundscape schildert, verruilt Meijer de gitaar voor de piano. Het eerste gezongen liedje is tevens de openingstrack van haar EP ‘Without You’. Meijer laat het een perfecte start van haar solo-optreden zijn. Tussen de liedjes door vertelt Meijer het verhaal van het tot stand komen van Perfect Solitude. Over de keuze om het alleen te doen, maar ook de strijd in haar om het voor elkaar te krijgen; de worsteling om de inspiratie en kracht te vinden om door te zetten. Meijer had af een toe een zetje nodig van haar omgeving. Een lege cd, die een vriendin haar bracht met daarop geschreven: “Deze moet vol!” laat Meijer als bewijs zien. De hoge kwaliteit van de EP en het feit dat ze nu in haar eentje een tournee doet, bewijst dat alles uiteindelijk werkte.

Haar eerste liedje, dat de aanzet was voor Perfect Solitude, ontstond vier jaar geleden en is getiteld ‘Naked’. Daarmee ontstond het idee om helemaal alleen muziek te gaan maken. Een totaal nieuwe ervaring voor Meijer, die steeds muziek schreef en uitvoerde in samenwerking met anderen. Ook het schrijven van liedjes, die ze achter de piano componeerde in plaats van gitaar, is een nieuwe dimensie. Een dimensie die bij het beluisteren van de EP al vraagt om meer. Live wisselt Meijer tussen de vleugel, de akoestische gitaar, elektrische gitaar en de elektrische bas. Meijer beheerst de instrumenten allen goed, al is haar mooiste instrument haar stem.

Geslaagde première

Het liedje dat ze schreef over haar allereerste liefde toen ze zestien was, schreef ze nog niet zo lang geleden. Ze schreef het om dat meisje van zestien te vergeven, dat nog niet kon weten dat ze er nog niet klaar voor was. Een emotioneel lied dat eindigt met kwaadheid in haar stem. Een vergelijking met de muziek van Eivør kan niet onderdrukt worden, als Meijer ergens in de tweede helft van het lied de elektronische drum nadrukkelijk toevoegt onder haar pianospel en zang. De mooiste cover van de avond is het liedje ‘Mensen zijn gemaakt van dun papier’, dat Meijer zo’n halfjaar geleden ontdekte, toen ze het Jonas Winterland hoorde zingen. De uitvoering van dit breekbare liedje is een heel fraaie oase in het concert voor ieder die het origineel kent en voor alle anderen een wondere kennismaking.

Meijer sluit haar show af met twee liedjes. Eén lied dat ze pas onlangs geschreven heeft met Jan Tekstra. Ze houdt het ten doop in het Theater Zuidplein terwijl Tekstra in de zaal zit. ‘Hoe kan je zonder mij’ heeft het lied als titel meegekregen. Gezeten achter de piano laat Meijer op geen enkele manier in de uitvoering horen dat het ook voor het lied een première is. Tekstra steekt – terwijl het applaus klinkt – twee duimen op ten teken van zijn goedkeuring. De echte afsluiting is ‘Time Will Tell Us’, een eigen nummer als waardige sluiting van deze prachtige avond.

De bloemen die Meijer in ontvangst neemt voor de toegiften doneert ze aan haar regisseur Bavo Galema, die tijdens de première haar verrichtingen heeft gevolgd. In de foyer is er gelegenheid de artieste te ontmoeten, te praten, het glas te heffen en een handtekening op de cd te halen. Een geweldige avond wordt op deze manier warm afgesloten.