Eurosonic/Noorderslag 2011

Reportage Eurosonic woensdag en donderdag
Reportage Eurosonic vrijdag

Een deel van het publiek dat naar Eurosonic gaat, blijft ook voor Noorderslag. Maar het laatste festival heeft wel zijn geheel eigen sfeer, de Oosterpoort verandert in één grote kroeg met veel barretjes. In alle hoeken en gaten wordt opgetreden door vaderlands talent dat op doorbreken staat of dat we al een beetje kenden, maar een totaal nieuwe weg in slaat.

In die laatste categorie vinden we onder andere Lucky Fonz III die het Nederlandse lied heeft ontdekt, Janne Schra die na Room Eleven met een nieuwe formatie op de planken staat en Voicst-zanger Tjeerd Bonhof die met Dazzled Kid zijn nieuwe band ten doop houdt.

Slaschaalbanjo
De Oosterpoort is net niet groot genoeg voor alle bands. Op de patio vinden we een tent waarin Goslink de aftrap van de avond verzorgt met de door hemzelf uit de meest vreemde voorwerpen en afval gebouwde instrumenten. Zo horen we hem spelen op een Hema-slaschaalbanjo en een visolieblikgitaar.

Goed te horen is dat het talent van deze instrumentenbouwer grenst aan en verwant is met dat van Spinvis. Maar waar Spinvis vooral in de weer is met het knippen van muziekcassettebandjes om zijn composities vorm te geven, ligt de nadruk bij Goslink duidelijk op de instrumenten. Het maakt de compositorische verwantschap tussen de twee niet minder duidelijk. Goslink is zeker ook uniek met zijn recht-voor-zijn-raapteksten, die veelal gaan over dagelijkse onderwerpen als eenzaamheid of de onbereikbaarheid van een geliefde.

Jazzy verrassing
De verrassing van de avond is Roos Jonker. Haar jazzy debuutalbum realiseerde ze volledig op haar laptop. Inmiddels scoort Jonker hoge ogen in Japan, Taiwan en Thailand. In Nederland lijkt haar roem er ook snel aan te komen. Op Noorderslag treedt Jonker op met volledige band.

Haar band volgt Jonker in al haar facetten. Ze is weliswaar het middelpunt van de bandn maar ze biedt regelmatig de ruimte voor instrumentalisten om te soleren. Zo horen we de trombone, de saxofoon, de toetsen en de gitaar om beurten solo. De stem van Jonker is aangenaam en heeft een tikje weg van de late Billie Holiday.

Jurk van zweefvliegtuigjes
Janne Schra zette nog niet zo lang geleden Room Eleven aan de kant, omdat ze vond dat ze muzikaal en artistiek toe was aan een nieuwe uitdaging. Die heeft ze gevonden en Schradinova gedoopt. Met medewerking van onder andere Torre Florem schreef ze een aantal nieuwe composities. Toch is al bij de eerste noten helder dat Schra haar stempel drukt op muziek.

Jammer genoeg komt alle verfijning niet tot zijn recht in de grote 3FM Zaal met een publiek dat  niet stilletjes luistert. Zelfs het detail van de jurk van Schra, die gemaakt is van kleurrijke  zweefvliegtuigjes, moet Schra even uitleggen. Schradinova gaat een mooie toekomst tegemoet, maar verdient de aandacht van het publiek in een kleinere, intieme zaal.

I Am Oak

De belofte van I Am Oak resulteert in een lange rij voor de Patio. De trieste liedjes in redelijk  monotone verpakking zijn niet voor fijngevoelige zieltjes. Het omgevingsgeluid van de andere  zalen dringt regelmatig binnen, waardoor de diepte van de liedjes niet helemaal tot zijn recht  komt.

Na het opdoen van een korte indruk van het nieuwe jazzorkest La Boutique Fantastique, dat meer zal bekoren in een trendy restaurant op zacht volume, is het tijd om kennis te maken met Dazzled Kid: de nieuwe band van Tjeerd Bonhof. Bonhof wilde het met Dazzled Kid allemaal heel klein en verfijnd houden, vertelt hij. Bonhof kon het echter niet laten zes muzikanten mee te nemen naar Groningen. Het resultaat was dat het geluid enorm werd dichtgesmeerd en dat de door hemzelf gewenste verfijning verdween. De brei aan geluid is stevig en mist de finesses, waardoor Dazzled Kid niet weet te boeien.

Wolven in de nacht
De jonge honden van DeWolff hebben net het tweede album af, Orchards/Lupine. DeWolffs vermaardheid van liveoptredens wordt recht gedaan in de 3FM Zaal. De drie jonge mannen met drum, gitaar en Hammond (en af en toe elektrische bas) weten de zaal stevig in de greep te houden met hun op de jaren zestig gebaseerde psychedelische rock. Robin Piso, Pablo en Luka van de Poel luiden als echte wolven de nacht van Noorderslag in.

Het slot bij Krach is helaas een te grote kopie geworden van De Staat na de adviezen van diens voorman Torre Florem. Niet slecht, maar aan één De Staat hebben we eigenlijk wel genoeg.

Groningen kan terugkijken op een geslaagd Noorderslag dat met zijn diversiteit in tien zalen en zesenvijftig acts voor ieder wat wils bood. De staalkaart van de Nederlandse popmuziek anno 2011 ligt weer open op tafel. Wie van deze acts kan over een jaar zeggen dat ze het gemaakt hebben?