Een popmeisje op een metalfeestje

“Leuk juist”, zei de pr-man van beide festivals die zijn geïnitieerd en geprogrammeerd door de mannen van de roemruchte Eindhovense band Peter Pan Speedrock, “als iemand van buiten de scene een verslag komt maken.” En zo geschiedde. Maar de eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat uw verslaggeefster werd gesecondeerd door een grote kerel met lang haar die geregeld voor de lol naar muziek luistert die klinkt alsof de hele wereld ten onder gaat in een monsterlijk grote, gewelddadige draaikolk.

Soms moeten mensen even wennen aan die vent. Hij is bijna twee meter, fors, heeft donker haar van een centimeter of veertig, een sikje en een donkere bril. Maar onder dat gevaarlijke uiterlijk schuilt een brave burger die van behoorlijk stevige muziek houdt. Da’s al. Doet geen vlieg kwaad.

Van dat volk was afgelopen weekend een Klokgebouw in Eindhoven vol. 5000 stevige-muziek-liefhebbers van alle gezindten op zaterdag, en geen onvertogen woord. 3000 metalfans op zondag en geen centje pijn. Nou ja, op het podium ging het er af en toe ruig aan toe, de meeschreeuwers hielden zich niet echt in en aan het einde van vooral het eerste feestje was het leeuwendeel van de goegemeente stomdronken, maar dat leidde niet tot ruzie of andere ellende. De meeste laveloze gasten lagen hun roes uit de slapen onder een van de vele bars, in de gangen die de zalen verbinden of tegen de lockers in de ontvangstruimte. Wonderlijk, want de speakers brachten bepaald geen wiegeliedjes voort.

Zaterdag: Speedfest
Een uur na deur open staan er nog ellenlange rijen voor de poort van Speedfest. Een kleurrijk gezelschap van metalheads, vetkuiven, hanenkammen, hillbillies en wat al niet meer in de mode is in de kringen die beweren zich niks van mode aan te trekken. Want laten we wel wezen: iedere muziekniche brengt z’n eigen kledingvoorschriften met zich mee. Met de verkeerde coupe, de foute kleur kisten of al dan niet een ketting aan je portemonnee word je met een beetje pech voor iemand anders aangezien dan je denkt te zijn.

Maar vandaag kijkt niemand elkaar waar dan ook op aan. Vandaag zijn ze allemaal met hetzelfde doel bij elkaar: het feestje van Peter Pan Speedrock meevieren. Zelfs de enige echte alternativo in da house vandaag, een popmeisje met een bordeauxrode broek plus dito truitje en erop een mosgroen vest, kan zich vrijelijk bewegen zonder te worden nagestaard.

De bijzondere combinatie van bezoekers vindt z’n oorsprong in de programmering. Daarin louter bands – veel oude helden – die de persoonlijke goedkeuring van de mannen van Peter Pan Speedrock kunnen wegdragen. En aangezien zij hun inspiratie zoeken en vinden in verschillende stromingen, staan die hier ook op de drie podia: twee grote en een kleintje, dat laatste weggemoffeld in de ontvangstruimte. Wel meteen een pittige binnenkomer, want de bands die daar staan geprogrammeerd, zijn de extreemste, met een overwegend heel specifiek publiek.

Popmeisje moest door de lange rij voor de deur het enige programmaonderdeel wat waarschijnlijk zeg maar, echt haar ding was missen: een literair podium met gasten uit de muziekscene. Met deze eerste keer onder anderen ex-zanger Marco Roelofs van De Heideroosjes, die ooit een opleiding tot journalist deed, maar het schrijven eraan gaf om als jonge gast volop de profiteren van de populariteit van zijn punkband. Nu hij er weer tijd voor heeft na het stoppen van de band schreef hij maar meteen een boek.

Red Fang

Van podium naar podium dwarrelen en her en der wat meepikken van bands, dat rest ons. Cherrypicking, want we voelen niet de behoefte het hele programma mee te maken, we zijn er om sfeer te proeven. Goed te hebben: Red Fang, een stonerrockband die zichzelf ten doel stelt zowel het bangende als het denkende hoofd aan te spreken. Ook tof: headliner Suicidal Tendencies, een skatepunkband uit Californië met een ultra-energieke zanger, bijnavijftiger Mike Muir, en gekleurde muzikanten – zo’n beetje de enige van de dag. En natuurlijk is het feestje van Peter Pan Speedrock zelf tegen het einde van het programma lollig om eens mee te maken: terwijl gedurende de dag redelijk gelijkgestemde groepjes naar hun favoriete bandjes gaan kijken,  staan voor de Eindhovenaren werkelijk alle soorten mensen dwars door elkaar mee te zingen, te pogoën en, klassiek, af en toe een beker bier te gooien.

Suicidal Tendencies

Verder bevat het program aardig wat onverstaanbare schreeuwers en gimmickacts, zoals de best grappige maar ook snel vervelende pretpunkband Toy Dolls (sinds 1979…), of Evil Conduct, dat met z’n simpele ‘punk & proud’-teksten en rechttoe rechtaan dreun een publiek trekt dat qua extreem wel erg de rechtse hoek in duikt. Bij Toy Dolls zien we trouwens wat onze voorbeschouwing beloofde en wat we niet zo maar geloofden: een crowdsurfende rolstoel, een te gek gezicht. Deze rolstoeler is er een van vele vandaag aanwezig; Speedfest is op meerdere fronten een drempelvrij festival.

Eigenlijk mist er maar één ding: een rustig plekje.

Toy Dolls

Want zelfs op het op het ruim bemeten foodcourt – met naast de voor de hand liggende hamburgers, friet en hotdogs ook Italiaans en allerlei Indische specialiteiten – staat het geluid op z’n hardst. Maar ach, je gunt het ze dan ook wel weer, die arme mensen die in de boze buitenwereld voortdurend worden geconfronteerd met softe popdeuntjes en die dan ook op een gelegenheid als deze graag de voetjes van de vloer doen en de luchtgitaar uit de koffer pakken op ‘Goud van Oud, the noise edition’, van dj De Rooie Neger.