Sylvia Hoeks begon haar acteercarrière, na een modellencarrière, met het televisiedrama Staatsgevaarlijk, waar ze samen met Romijn Conen en Pierre Bokma speelde. Al snel volgde een kleine rol in Gooische Vrouwen en een hoop korte films. Sinds Duska, waarvoor Sylvia een Gouden Kalf ontving, is ze bekend bij het grotere publiek. Daarna had ze onder meer hoofdrollen in De Storm, Tirza en De Bende van Oss.

Sylvia Hoeks heeft een druk jaar achter de rug. Ze maakte een korte film met Bram Schouw en speelde in het tweede seizoen van het populaire Overspel. Daarnaast zitten de opnames van Bro’s Before Ho’s erop, de nieuwe film van New Kids-regisseurs Steffen en Flip. Ook was Sylvia de tegenspeelster van niemand minder dan Geoffrey Rush in het Italiaanse drama The Best Offer.

Celebrating life is het thema van de korte film die Sylvia maakte met Schouw, waarin ze een meisje speelt dat moet leren ‘om moeilijke momenten los te laten en ieder moment van het leven moet pakken.’

Is het moeilijker om in korte tijd een overtuigend personage neer te zetten?
Nee, niet per se. Het ligt er heel erg aan hoe het script is geschreven of het moeilijk is of niet (lacht). En hoe de regisseur kan regisseren.

Jim Taihuttu zei in een interview met cinema.nl dat hij de korte film meer ziet als een demonstratie van je kunnen. Zie jij dat ook zo?

Ik heb twee korte films met Jim gemaakt, dus in dat opzicht ben ik het wel met hem eens (lacht wederom). Hij heeft daarin laten zien wat hij kon en ik vond de films heel erg mooi. Deze korte film van Bram Schouw is een internationale korte film, een samenwerking met Amerikaanse acteurs en crew. Ik ben de enige Nederlandse actrice en de film draagt een internationale boodschap uit, iets universeels. Ik hoop dus dat het meer wordt dan alleen een demo, maar ik heb alle vertrouwen in Bram. Hij is gewoon een goede regisseur.

Van toilet naar toilet

8WEEKLY ontmoet Sylvia Hoeks op het Neude tijdens het Nederlands Film Festival. Ze heeft zich net opgemaakt (in het toilet van het antipastirestaurant) en loopt gekleed in grote wollen trui en spijkerbroek het terras op. Het zomerjurkje ‘voor de yuppen’ moet maar in het toilet van de bioscoop aangetrokken worden, waar ze iets later op de avond het tweede seizoen van Overspel zal promoten. Daar is het nu te koud voor. Maar eerst nog een hapje eten. Tijdens het eten praten we verder over The Best Offer van regisseur Giuseppe Tornatore, een film die genomineerd is voor ‘Beste Europese film’ en ‘Beste Europese regisseur’ van de European Film Awards. Daarin speelt Sylvia de mysterieuze en mensenschuwe Claire die langzaam een band opbouwt met veilingmeester Mr. Oldman.

Hoe kreeg je de rol van Claire?
Giuseppe kon heel lang niemand vinden en zei toen tegen Geoffrey dat hij ook best mocht helpen met zoeken. Het ging immers om zijn tegenspeelster en het is zijn grote rol. Geoffrey kwam uiteindelijk bij mij uit, belde Giuseppe van ‘die wil ik’ en toen kreeg ik daarna een telefoontje dat Geoffrey Rush mij eigenlijk wel wilde als zijn tegenspeelster. Ik dacht: ‘Oke, dat lijkt me wel een goed idee.’ (lacht) Ik sprong natuurlijk een gat in de lucht. Vervolgens ben ik naar Rome toe gegaan voor audities met Giuseppe, en het was helemaal fantastisch om hem te ontmoeten en verhalen te horen over zijn films. Ik heb die nacht het script gelezen en de dag erna moest ik wat scènes opnemen. Het was echt een enorme wirwar in mijn hoofd, maar drie dagen daarna hoorde ik dat ik de rol had. Een week later stond ik al op de set.

Hoe waren de repetities?
We repeteerden afgelopen Pasen op een prachtige locatie genaamd Chivita. Dat ligt net buiten Rome. Een heel mooi uit de grond opgestegen eiland, omdat het omringend gebied door een aardbeving is vernield. Het is echt een soort eiland –  er zijn ook geen auto’s, het is bizar. We zaten daar drie dagen lang te repeteren in alle stilte.

En toen draaien.
Ja, de repetities waren al heel inspirerend en toen zijn we de week daarop gaan draaien. Toen heb ik drie maanden rondgereisd met de hele groep.

In Nederland is de film nog niet uit, vind je dat jammer?
Nou, hij komt binnenkort in België uit. Hij gaat in 2014 in Amerika draaien en misschien komt de film ook nog in Nederland uit. Nederland is toch vaak een van de latere landen. Het begon in Italië, waar de film zes Italiaanse Oscars won, en was daarna een succes in Spanje, Duitsland en volgde de oversteek naar Azië. Dat resulteert in allemaal grappige posters. Maar in al deze landen draaide een gedubte versie (nagesynchroniseerd), dus pas toen de film in Australië uitkwam zagen mensen voor het eerst het origineel. Pas toen hebben Amerika en België de originele film gekocht.

En vervolgens acteer je in Bro’s Before Ho’s. Dat is een behoorlijke overgang, lijkt me.

Ja (lacht). Ik wilde die film gewoon heel graag doen. Ik had daar gewoon heel veel zin in. Ik denk dat het voor een acteur ook wel leuk is om verschillende dingen te doen. Ik heb zoveel drama gedaan en ik hou ook erg veel van drama. Ik vind het prachtig om te spelen, maar ik wilde ook graag iets anders. Steffen en Flip belden mij en zeiden dat ze een rol voor me in gedachten hadden en vroegen of ik het script wilde lezen. Ik las het script en moest vervolgens keihard lachen. Dus ik dacht: ‘ik doe het gewoon.’

In hoeverre gaat Bro’s Before Ho’s verschillen van New Kids?
Bro’s Before Ho’s wordt toch wel heel anders. Die vorige films waren over de top, met een enorm accent en deze film is qua acteerwerk wat subtieler en heeft geen accent.

Je speelt Anna, het meisje dat uiteindelijk tussen de twee broers in komt te staan nadat blijkt dat beide broers haar leuk vinden. Hoe begerenswaardig is Anna?
(lacht). Ja, dat moet je niet aan mij vragen. Ik kan niet voor andere bedenken of ze grappig is. Ik kan alleen zelf bedenken of ik haar geloof. Het is gewoon een heel leuk meisje, dat op een leuke manier naïef is tegenover mannen. Ze heeft niet zozeer in de gaten dat ze soort van gewaardeerd wordt. Het is een meisje met een goed hart, ze werkt met autisten en mensen met het syndroom van Down. Dat is haar passie. En beide jongens worden er verliefd op, dus in dat opzicht is het een hele vrolijke film. Ze is leuk, aardig, ze lacht veel, ze is verliefd op de autisten.

De lompe grappen komen niet van haar kant?
Nee, maar ze reageert er wel heel leuk op. Af en toe komt er trouwens wel een grap van haar kant.

Wordt de film net zo’n hit als New Kids, denk je?
Voor mij gaat het bij het maken van een film niet zozeer om het resultaat, het is meer het filmen zelf. Dat is voor mij al zo’n cadeau geweest bij hen, we hebben zo fijn gewerkt en het was heerlijk om met Theo Maassen, Daniël Arends, Tim en Steffen en Flip te werken. Ik heb daar zoveel lol gehad, dus ik heb ook wel vertrouwen in het resultaat.