De beste theater- en dansvoorstellingen van 2015

Scapino Ballet – TWOOLS 17

Nieuw leven ontstaat in de Scapinovoorstelling TWOOLS 17, een anthologie van acht choreografieën door gevestigde makers en nieuw talent. Ondanks de claim van de makers dat de verschillende korte choreografieën (elk niet langer dan tien minuten) geen coherent thema deelde, zag redacteur Hayco als rode draad de moderne mens ontstaan uit de jungle. Als insecten kronkelen de dansers over elkaar heen, dan weer krassen zij als raven, tot de eerste mensen de aarde bevolken. Met enkel beweging en geluid proberen deze oer-entiteiten hun intenties duidelijk te maken. Onbegrepen blijven betekent immers sterven.

Nieuw Utrechts Toneel – Geheim

Op de historische grond van Castellum Hoge Woerd, waar ooit een Romeins fort stond, speelt het NUT de voorstelling Geheim. Aan de hand van een kist van haar grootmoeder, met brieven door vijf verschillende schrijvers, reconstrueert Floor Leene samen met Greg Nottrot een geschiedenis uit 1923. De twee acteurs wisselen moeiteloos van rol en daarmee van perspectief op het verhaal. Het publiek wordt actief gevraagd mee te speculeren over de afloop van de gebeurtenissen. De voorstelling verbroedert door het collectieve geheim tussen publiek en performer, dat uiteindelijk aan de aarde van Hoge Woerd wordt toevertrouwd. 

Theatre des Bouffes du Nord – The Suit

Op negentigjarige leeftijd heeft theater- en filmregisseur Peter Brook de kunst van het vertellen als geen ander in de vingers. Meer dan wat eenvoudige attributen heeft hij niet nodig om de toeschouwer mee te voeren naar de townships van Johannesburg ten tijde van de apartheid. De Zuid-Afrikaanse auteur Can Thembé schreef een bedrieglijk eenvoudig verhaal over overspel, wreedheid en vergeving. Door de kracht van suggestie, een kraakheldere regie en een uitzonderlijke aandacht voor detail doet Brook je de tijd vergeten en brengt zijn toeschouwers in een staat van ontvankelijkheid.

TAO Dance Theatre – 6 & 7

Op de vijfentwintigste editie van het Julidans Festival voerde het TAO Dance Theatre de voorstelling 6 & 7 van de Chinese choreograaf Tao Ye uit. Ye kiest er bewust voor om zijn choreografieën te becijferen en niet te betitelen, omdat hij de interpretatie van de toeschouwer niet middels taal wil sturen.

De identiteit van de dansers van TAO blijft verborgen door hun uniformiteit; ze vormen een organische eenheid, volgens onze redacteur Dorien een verlengstuk van oosters communisme. De dans vertelt niets, maar is met zijn minimalistische herhaling een indringende magisch-realistische ervaring.

Nederlands Dans Theater 1 – Start Again

De drie choreografieën in Start Again hebben als gemene deler dat ze uitvoerig gebruik maken van filmische technieken. The Missing Door van Gabriela Carrizo put inspiratie uit de thrillers van Alfred Hitchcock en de onverklaarbare gebeurtenissen in horrorfilms. Ook in The Lost Room van Franck Chartier is dit horrorelement terug te vinden: de choreografie is gesitueerd in een behekste hotelkamer. Stop-motion van Lightfoot en Léon maakt middels opstuivend meel het toneelbeeld expres wazig en rokerig. Het drieluik toont dat het Nederlands Dans Theater 1 tot veel in staat is.