8WEEKLY staat te trappelen

Mank: speelse liefde voor oude Hollywoodcinema
Door Steffen van Zundert

Het is altijd een beetje gevaarlijk, maar ik ben echt verliefd geworden op de trailer van Mank. Je weet dat een trailers je kunnen bedotten en soms mooier zijn dan de hele film. Maar toch! Kijk dan dat prachtige zwart-wit, de compositie van de shots, de hommages aan de oude Hollywoodfilms in de montage. Er wordt een hele wereld en tijd opgeroepen, uitvergroot zoals de films uit de jaren ‘40 zelf ook waren, maar tegelijkertijd ook strakker en scherper dan dat films toen konden zijn.

Mank (vanaf 4 december te zien op Netflix) gaat over de scenarioschrijver Herman Mankewicz en zijn worsteling om het scenario van Citizen Kane op papier te krijgen. David Fincher, bekend van gestileerde misantropische thrillers, verfilmde een scenario van wijlen zijn vader.

Een Hollywoodfilm over het maken van een Hollywoodfilm klinkt voor de buitenstaander misschien een beetje navelstaarderig. En bovendien levert de zoektocht naar de ‘geheime saus’ achter een meesterwerk zelden bevredigende antwoorden op. Moeten we voor Citizen Kane de scenarioschrijver bedanken zoals deze film lijkt te suggereren, de visionaire regisseur zoals veel filmcritici betogen, de innovatieve cameraman, de creatieve editor of juist de mix van alle talenten die op een alchemische manier op een filmset samenkomen?

Dus ook al hou ik mijn hart nog een beetje vast, waar ik niet over twijfel is dat ik ga genieten van de cinematografie en de speelse liefde voor de oude Hollywoodcinema die van de trailer afspatte.

Het dier, het dier en het beestje: bizar, fascinerend en origineel
Door Roos Wolthers

Ik ben dol op de voorstellingen van Theater Artemis. Ze zijn zo goed omdat de bizarre, fascinerende en originele uitgangspunten steeds opnieuw op een sterke en overtuigende manier worden uitgewerkt. Tijdens Voorstelling waarin hopelijk niets gebeurd zat ik een middag lang op het puntje van mijn stoel te kijken naar een acteur die zijn uiterste best deed om niets te laten gebeurden. Ik was vorig jaar enorm blij met mijn kaartjes voor de nieuwe voorstelling  Het dier, het dier en het beestje, een musical waarin alle personages worden gespeeld door dieren gemaakt van stof, bordkarton of plastic. De voorstelling werd uiteindelijk afgelast, maar deze maand is hij alsnog zien in Frascati en in Theater Rotterdam.

Odd Seeds: oude liedjes klinken als nieuw album
Door Joost Festen

Thijs Kuijken, liedjesschrijver van I am Oak, heeft het thuisblijven goed benut: “Tijdens de quarantaineperiode van maart 2020 heb ik een video opgenomen waarin ik een van mijn nummers live speelde, om op internet te delen in plaats van een echte liveshow. Dit veranderde al snel in een dagelijkse oefening van 50 dagen, resulterend in 50 opgenomen nummers”. Op het album Odd Seeds vinden we zesentwintig van die liedjes in een bijzondere opnamesetting terug. Kuijken speelt en zingt in opperste concentratie in zijn eentje vanuit zijn huiskamer de liedjes, die zijn teruggebracht tot de essentie.

‘Furrows’ is de eerste single die op 27 november op YouTube verscheen. Je hoort een geïnspireerd muzikant met fraaie liedjes, maar hoort tevens de triestheid van deze opnames. I Am Oak is nooit de vrolijkste van de klas geweest, maar als alles teruggebracht wordt naar alléén musiceren, zonder later extra elementen toe te voegen, doet de muziek je denken aan een grijze herfstdag. Odd Seeds is een verzameling liedje uit een decennium I Am Oak, maar klinkt als een nieuw album.