Odelion Orchestra

De clubzaal van de Verkadefabriek was op 22 december van vorig jaar voor het eerst een Bosch-podium voor Margriet Sjoersdma en haar jazzy benadering van het songmateriaal van haar album Odelion. De arrangementen zijn nieuw en zal zelfs gaan uitmonden in een nieuw album, zo vertelde Sjoerdsma ons tijdens deze show.

Jazzy benadering

De liedjes op het album Odelion zijn op zichzelf al bijzonder. Dat Margriet Sjoerdsma ervoor kiest om die liedjes in een nieuw jasje te steken zo kort na het verschijnen van het album laat zien hoe creatief deze dame is. In december vorig jaar maakten we kennis met deze arrangementen, die nu verder uitgewerkt zijn op dit album Northern Lights. Wat opvalt is dat de benadering van eind vorig jaar weer verder is gerijpt. Het album kent een heel andere setlist dan het studioalbum en ook de liedjes van het concert zijn niet allen terug te vinden. Opvallend genoeg is het titelnummer van het album niet aanwezig. Dit stuk, dat het concert opende met vooral de klanken van de zingende zaag, draagt alleen bij in de naamgeving van het album.

Het orkest bestaat uit twee violisten, een celliste, een pianist, een hoboïst en twee trombones. Een waarlijk bijzondere samenstelling van een (jazz)orkest. Bij een aantal liedjes speelt Sjoerdsma zelf de akoestische gitaar. Sjoerdsma is duidelijk de leider van het orkest, maar laat haar orkestleden af en toe ook de ruimte om te soleren, terwijl ze zichzelf heel geconcentreerd terugtrekt op haar kruk. Niets van wat gespeeld wordt ontgaat haar. Tegen het eind van ‘Enslaved to Grave’ horen we een van de blazers Oosterse zang/keelgeluiden maken. Tussen de liedjes door vertelt Sjoerdsma regelmatig het verhaal achter de liedjes. Deze verhalen missen we uiteraard op het album.

Dezelfde samenstelling als de live-setting vinden we terug op het album van Odelion Orchestra. Het jazzorkest is echter verder ingespeeld en heeft de benadering van de liedjes geperfectioneerd. Wat vooral opvalt bij het beluisteren van Northern Lights is dat soms vrije jazzy interpretaties heeft plaatsgemaakt voor een meer doordachte benadering, waarbij de rafelrandjes – die live-jazz bijzonder maakten – zijn verdwenen. Dit maakt het album lekker draaibaar, terwijl de liefhebbers nu genoeg aanmoediging lezen om vooral Odelion Orchestra ook live aan het werk te horen. Het album is van een andere dimensie dat prachtig op zichzelf staat, maar tevens een fijn souvenir is voor iedereen die hen al live aan het werk heeft gezien. Eenmaal geproefd van de jazzy geluiden van Sjoerdsma en haar orkest kun je er bijna niet meer onderuit om ze ook in het theater aan het werk te horen. Luister naar beide uitvoeringen van het geweldige ‘Blue Eyed Boy’ en je smelt gewoon weg voor de charmes van deze geweldige muzikante.

Sjoerdsma heeft zich er niet gemakkelijk vanaf gemaakt door alle liedjes van Odelion te nemen en deze te transformeren met haar orkest. Nee, de helft van de composities van Northern Lights is niet terug te vinden op het andere album. Zo maken we kennis met ‘The Poet’, ‘Son Sit Down’, ‘Getting Stuck On What Could Be’, ‘Two Grown Ups’, ‘Won’t Be Coming Home’ en de afsluiter ‘Einzelhymne’. Dat laatste liedje verwijst naar de afzondering waarin Sjoerdsma zich ten tijde van het schrijven had teruggetrokken in de bergen. Zo wist ze de bijzondere muziek van Odelion vorm te geven. Wat heerlijk om daar nu de extra vruchten van te mogen horen! Northern Lights is in de studio een heel fijne beleving die aanzet om dit orkest ook live aan het werk te zien.

Live

11 juli, Cool Kunst en Cultuur, Heerhugowaard (cd-presentatie)
23 aug, Muziekkamer, Oegstgeest (Solo)
7 okt, Observant, Amerfoort (Solo)
20 nov, Jazz Festival, Amersfoort
20 dec, Schouwburg, Cuijk