Vrolijke chaos vol overtuiging

Natuurlijk, een doorwrocht Gesamtkunstwerk van vijf uur en een diep devoot oratorium zijn natuurlijk prachtig, maar opera is het leukst als het olijk, ondeugend en over the top is. Il matrimonio segreto van Domenico Cimarosa bezit al deze kwaliteiten: een guitige zedenschets en comedy of errors ineen, met een razendsnelle opvolging van speelse aria’s en een libretto dat ruim tweehonderd jaar na dato nog steeds op de lachspieren werkt.

Het verhaal is een ouderwetse draaideurklucht. Carolina (Julietta Aleksanyan) en Paolino (Lucas van Lierop) zijn in het geheim met elkaar getrouwd. Carolina’s vader Geronimo (Cody Quattlebaum) wil zijn andere dochter Elisetta (Verity Wingate) uithuwelijken aan de poenerige graaf Robinson (Martin Mkhize), maar die voelt echter veel meer voor Carolina. Tegelijkertijd denkt Geronimo’s zus Fidalma (Polly Leech) dat Paolino verliefd is op haar. Niemand begrijpt het nog, de chaos is compleet.

Speels en doeltreffend

Deze jolige boel zou echter in een verkeerde regie volledig dood kunnen slaan, maar is bij Monique Wagenmakers en de vormgevers in goede handen. Het decor van Francesco Cocco bestaat bijna uitsluitend uit grijze kledinghoezen, waarachter de spelers elkaar najagen. De kostuums van Federica Miani zijn fraai uitgevoerde parodieën op de pruikentijd. Ook is er een belangrijke rol weggelegd voor het lichtplan van Alex Brok. Zo wordt de ontreddering van graaf Robinson als hij zijn aanstaande bruid ontdekt vergezeld van een lichtwisseling waar menig soap nog wat van kan leren. Alle elementen sluiten naadloos op elkaar aan en maken de opera tot een genot om naar te kijken.

Virtuoze muzikale humor

Naast visueel spektakel is Il Matrimonio ook een ideale showcase voor het aanstormend talent van De Nationale Opera Studio. Cimarosa’s muziek is doorspekt met spitsvondigheden en grapjes die vallen of staan bij een overtuigende uitvoering. Martin Mkhize springt eruit met zijn combinatie van arrogantie en onzekerheid en schittert in een aria waarin hij Elisetta moet overtuigen dat hij geen geschikte partner is. Aleksanyan weet Carolina juist neer te zetten als vrouw die zich ontworstelt aan haar vader en de graaf, om uiteindelijk haar eigen plan te trekken. De zes spelers worden begeleid door het Orkest van de Achttiende Eeuw, dat onder leiding van Gianluca Capiano de klanken van Cimarosa een extra zwier meegeeft.

Il matrimonio segreto sluit af met een volstrekt ongeloofwaardig happy end. Het maakt niets uit. Met een grote glimlach loopt het publiek de zaal uit, waar de bubbels staan te wachten.