Vader en Zoon op Pelgrimstocht

De Vader, de Zoon en het Heilige Feest is onderdeel van een vierluik theatervoorstellingen die Sadettin Kırmızıyüz maakte over zijn familie. In iedere productie stond een ander familielid centraal. In Avondland zijn moeder, in What’s happening Brother zijn broer, in Somedaymyprincewill.com zijn zus en dit deel, dat in 2011 ook al op de planken stond, schetst Kırmızıyüz een portret van zijn vader. Iedere voorstelling toont een ander verhaal van iemand afkomstig uit de migrantenfamilie, waarbij elk centrale karakter op eigen manier omgaat met vraagstukken rondom immigratie en integratie.

Gastarbeider uit de kersenstreek

Centraal in deze voorstelling staat de pelgrimsreis die Kırmızıyüz met zijn vader maakte naar Mekka. Afwisselend speelt Kırmızıyüz zijn eigen perspectief en dat van zijn vader. De voorstelling vangt aan met een kort college over hoe zo’n pelgrimstocht er nu eigenlijk aan toe gaat. Een onderhoudende spreekbeurt, maar interessanter en theatraler wordt het wanneer Kırmızıyüz de geschiedenis van zijn vader behandelt. Vader Kırmızıyüz is geboren in het noordoosten van Turkije, de kersenstreek, en kwam als jongeman en gastarbeider te werken in Zutphen. Hoewel het de bedoeling was om weer in de kersenstreek te gaan wonen zodra er genoeg geld verdiend was, kreeg Kırmızıyüz’ verblijf een permanent karakter. Zijn vrouw kwam eveneens naar Nederland en zijn kinderen werden hier geboren.

Andere verhouding tot Nederland

Het verhaal van vader Kırmızıyüz staat symbool voor het verhaal van vele gastarbeiders. Doordat vader Kırmızıyüz altijd van plan was uiteindelijk weer terug te keren, is hij nooit helemaal Nederlander geworden. Of nooit vol voor Nederlander aangezien. Zelfs nu nog niet, terwijl hij toch al dertig jaar in Zutphen woont. Dit zorgt ervoor dat vader Kırmızıyüz een hele andere verhouding heeft tot Nederland dan zijn zoon, wat spanning tussen vader en zoon oplevert. Dusdanig dat het contact vrijwel nihil is en een bedevaartstocht naar Mekka wordt voorgesteld om de relatie weer op gang te krijgen.

In het derde deel speelt Kırmızıyüz deze pelgrimstocht in Mekka na, met name beleefd vanuit zijn vader terwijl hij af en toe overschakelt naar zichzelf om commentaar te leveren. Deze schakelingen zijn strak en geven meer dynamiek aan het verhaal dan de opening van de voorstelling. Hoewel de reis zeker voor vader Kırmızıyüz ook een religieus motief heeft, is het voor beide mannen vooral een reis om nader tot elkaar te komen. Een doel dat op het eind van de voorstelling, in een hotellobby voor bedevaartgangers, op een mooie manier verwezenlijkt wordt.