Appelacteurs leven zich te weinig in

De Storm

De Storm (van William Shakespeare) gaat over Prospero (Hubert Fermin), die door zijn broer Antonio (Iwan Walhain) wordt verstoten, op een bootje wordt gezet, en vervolgens op een eiland aanspoelt. Daar maakt hij de enige bewoner (Kalibaan, een niet aan onze beschaving aangepast natuurmens) tot zijn slaaf en zint hij op wraak. Hij ontketent een storm waardoor zijn broer en handlangers terecht komen op zijn eiland. Uiteindelijk neemt hij ‘wraak’ door zijn broer te vergeven.

Aus Greidanus

Regisseur Aus Greidanus, vorig seizoen succesvol met De Tantalus, heeft met zijn concept niet voor de makkelijkste weg gekozen. Het publiek zit rondom het speelvlak en kijkt dus constant in het gezicht van de overbuurman. Het raakt hierdoor makkelijk afgeleid. Daarbij komt dat het toneelbeeld sober is. Op een oranje cirkel in het midden van de vloer en een paar klapstoelen na, is er geen decor. De acteurs moeten hierdoor alles uit de kast halen om tot de verbeelding te spreken.

Geluidseffecten en kostuums

De acteurs worden bijgestaan door de geluidseffecten. De voorstelling opent meteen spectaculair met harde geluiden van wind, bliksem en klotsend water. Rondrennende schippers en zwierende touwen maken dit beeld compleet: de wraak van Prospero is losgebarsten. Minder geloofwaardig zijn de scènes waarin de bemanning wordt opgejaagd door ondefinieerbare geesten. Antonio en zijn handlangers deinzen terug op het commando van angstaanjagende geluiden, maar je wordt er niet koud of warm van.
Een ander hulpmiddel zijn de prachtige kostuums van Annelies de Ridder. Kosten noch moeite zijn gespaard. In combinatie met de pruiken en uitbundige grime lijken de acteurs zo uit een Elizabethaans theater – het theaterleven in Engeland in de tweede helft van de zestiende en de eerste helft van de zeventiende eeuw – te zijn weggelopen. Ze zijn een lust voor het oog maar erg in contrast met de kale ruimte. Dit roept vragen op. Het uiterlijk van de acteurs en de ruimte zijn zo slecht in evenwicht dat je je afvraagt waarom hiervoor gekozen is.

Spanning

Toch zijn er zeker scènes in de voorstelling waarin alles klopt. De acteurs dreunen hun tekst dan niet op, maar spelen geconcentreerd en met de juiste pauzes en klemtonen. Je gelooft ze en wordt meegezogen in het spannende verhaal. Want dat is het. Zelfs vier eeuwen na de eerste opvoering is het nog fascinerend om te zien hoe mensen in tijden van nood alleen maar aan zichzelf denken en allemaal wel koning willen worden. Als het aantal sterke scènes toeneemt en het aantal zwakke af, dan kan De Storm nog een succesvolle productie worden.

De Storm is nog t/m 20 mei 2006 te zien. Klik hier voor de complete speellijst.