Een foto ontstaat

hte ‘gang’ in.

Een tijd lang gaat het zo voort. Verschillende stemmen beschrijven in het Engels ruimtes in een huis. Het publiek wordt door het uitlichten van bepaalde gedeeltes tussen de zwarte doeken verleid tot het betreden van die ruimte. Telkens is er weer die aarzeling: waar moeten we heen, wie gaat het eerst. Eerst zijn de ruimtes leeg. Dan verschijnen er stoelen. Weer later staat er ineens een vreemde in ons midden. Er duiken steeds meer mensen op. Ze zitten of staan verstild in de verschillende kamers. Door de vertellende stemmen ontstaat er een beeld van wat we eigenlijk zien.

De uitvoering is namelijk sober: stoelen, zwarte gordijnen en onopgesmukte personages. Net als het allemaal een tikje voorspelbaar en langdradig dreigt te worden, worden we omhoog geleid, naar de tribune. Het publiek mag gaan zitten en kijkt neer op het ‘gangenstelsel’ waar het net een tijd in heeft rondgedwaald. Alle personages zijn nu tegelijk zichtbaar op het podium. In de houding waarin we ze al eerder hebben gezien, nemen ze plaats in de ruimte. Een foto ontstaat.

Sara van Lamsweerde wekt in  deze voorstelling  in de hoofden van de toeschouwer  een familieportret uit de negentiende eeuw tot leven. Ze vertelt in Blend Magazine dat ze  het interessant vind om te werken met (bijna) stilstaand beeld, waar het visuele misschien afstandelijk blijft, maar de tekst juist de beelden oproept.

In With Guest Appearances By heeft zij deze fascinatie goed weten te vertalen naar een verstilde, trage, voorstelling waar het publiek actief onderdeel van uit maakt.  Ronddwalend in een wereld van vroeger is het vooral de fantasie die geprikkeld wordt door de stemmen. Zij vertellen wat je eigenlijk ziet. In uiterst kleine stapjes wordt duidelijk waar de voorstelling naar toe wil, als een mooi cadeautje  dat  bevrijd moet worden van heel veel lagen papier.