Geest van Aquarius herleeft met Hair

Bijna op de dag af 40 jaar geleden, ging de musical Hair van Gerome Ragni en James Rado in première in een klein theater off-Broadway. Anno 2007 is Hair uitgegroeid tot een waar fenomeen en vormt de show een testament van een tijdperk waarin alles leek te draaien om vrede, geestverruiming, vrijheid en bovenal liefde. Het woord ’testament’ impliceert dat de idealen van Hair nu voltooid verleden tijd zijn, maar dat is niet zo. Hair is niet simpelweg een weerspiegeling van ‘die goede oude tijd’,  maar bewijst dat het verlangen naar vrijheid en liefde nog steeds springlevend is.

Van gecompliceerde plotwendingen of diepzinnige monologen moet Hair het niet hebben, want als er iets opvalt aan de verhaallijn van Hair is dat vooral de afwezigheid ervan. In principe is Hair niet meer dan een sfeerschets van een tijdperk dat tot leven komt door de karakteristieke muziek en het enthousiasme van de jonge cast. Het plot bestaat uit een opeenvolging van korte clips die steeds het volgende lied introduceren en de enige rode draad is het dilemma van Kloot die moet beslissen of hij wel of niet het leger in gaat.

Vertaling

De creatieve breinen achter de voorstelling willen laten zien dat de boodschap van Hair nog steeds actueel is en hebben kostuums, verhaal, tekst en muziek vertaald naar 2007. Letterlijk, want voor het eerst zijn de Engelse teksten door Jan Rot vertaald naar het Nederlands. Wat betreft muziek is dit zeker gelukt. De meeste arrangementen zijn van deze tijd, zonder afbreuk te doen aan de authentieke sound van de jaren ’60. De eigentijdse versie van het verhaal is echter minder succesvol. In plaats van een oproep van het leger om naar Vietnam te gaan, is het nu de vader die vindt dat Kloot(waarom hij geen Claude meer heet is mij een raadsel) bij de landmacht moet. Om dit te bereiken zijn er stukjes uit de Hair film van 1979 bewerkt. Deze vallen echter uit de toon en doen kluchtig aan, waardoor het morele dilemma waar Kloot mee worstelt niet goed uit de verf komt.

Vleugje 1967

Een musical als Hair staat of valt met de cast. De drie hoofdrollen worden vertolkt door Jelka van Houten (Sheila), Jorrit Ruijs (Kloot) en Oren Schrijver (Burger). Van deze drie maakt vooral Schrijver veel indruk met zijn vertolking van über-hippie Burger. Hij heeft een mooie zangstem en zet, al is het soms een klein beetje gekunsteld, een geloofwaardig personage neer met de nodige hoeveelheid energie, sarcasme en nonchalance. Ruijs speelt als Kloot het meest complexe personage. Toch zijn er momenten waarop zijn karakterbeleving een beetje tam overkomt en hij slaagt er niet in de aandacht naar zich toe te trekken in de laatste en belangrijkste scène. Wie zeker een vermelding verdient is Marcel Veenendaal in de rol van Paul. Wellicht staat hij als persoon het dichtst bij de Hair-filosofie, maar in ieder geval speelt hij zijn rol zo natuurlijk dat hij je even doet vergeten dat het geen 1967 is.

Back to basic

Less is more luidt het spreekwoord en bij Hair is dit zeker het geval. Mooie liedjes die recht uit het hart komen en het onvoorwaardelijk geloven in de idealen van vrede en liefde: daarin ligt de charme van Hair. Daarom is het zo jammer dat Hair soms teveel indruk wil maken met dure decors, dans of harde muziek. Een goed voorbeeld is de uitvoering van Lichter dan Lucht uit de tweede acte, waarin het publiek getuige is van de laatste trip van Kloot. Een scherm vol psychedelische tekeningen en fluorescerende hemellichamen vormt de achtergrond voor zijn trip terwijl het bijna onherkenbare nummer verschillende keren wordt onderbroken door erg harde en irritante muziek. In combinatie met de spastische dansbewegingen van Kloot en een fel zoeklicht dat recht in mijn ogen scheen, zat ik met smart te wachten tot de scène voorbij was. Gelukkig maakt de laatste scène veel goed. Tegen een achtergrond van vele kleine witte oorlogsgraven en hagelwitte kostuums die Hair het jaar 2007 indragen, komt de zuivere intentie van het originele nummer goed tot haar recht. Het arrangement geeft ruimte voor interpretatie van de woorden en ondersteunt de emotionele oproep van Laat de Liefde toe. Hier draait het allemaal om en met een dergelijke uitvoering is het geen wonder dat Hair 40 jaar na dato nog steeds weet te raken.

Hair is nog te zien t/m 14 april 2008 in verschillende theaters in Nederland en Vlaanderen. Voor een gedetailleerde speellijst klik hier.