Theater / Voorstelling

Een bierflesje en een bak water

recensie: Mayumana (Mayumana)

Probeer dit eens als een work-out: ga achter een klikobak staan, sla met de ene hand het deksel de hele tijd open en dicht, met de andere hand trommel je op de zijkant en ondertussen sta je te springen en te gillen. En dat zeven minuten lang. Bekaf? Dat zou iedereen zijn, maar de mensen van Mayumana gaan hierna nog anderhalf uur door in een wervelende percussieshow die bol staat van de energie.

In Mayumana komen meerdere disciplines samen, zoals dans, zang, slapstick, acrobatiek en pantomime. En dat alles aaneengesmeed door die ene overkoepelende bezigheid: trommelen. Want de artiesten van Mayumana trommelen werkelijk op alles. Klikobakken, emmers, olievaten, flippers, ballen, flessen, en niet te vergeten hun eigen lichaam (en dat van hun collega’s). In combinatie met lichteffecten en een strakke choreografie is het eindresultaat een show om over naar huis te schrijven.

ADHD

~


Mayumana komt van het woord ‘mayumanat’, wat Hebreeuws is voor ‘vaardigheid’. Het gezelschap werd in 1996 in Tel Aviv opgericht door Boaz Berman en Eylon Nuphar. Hun motto is: muziek maken met alles, behalve met instrumenten. Die filosofie bracht hen op acts die even inventief als vermakelijk zijn. Zo maken ze van de woorden groentesoep, kebab en friet een funky onderonsje en weten ze met behulp van een bierflesje en een bak water een vette beat te creëren, waar menig drummer nog jaloers op zou zijn.

De leden van Mayumana hebben, naast hun gevoel voor ritme en dans, nog een belangrijke eigenschap gemeen. Ze staan allemaal zo bol van de energie, dat het soms wel lijkt of ze ADHD hebben. Dat dat niet eens zo’n rare veronderstelling is, blijkt wel uit het feit dat ze dag in, dag uit, thuis of op het podium, zitten te trommelen. “Ik zit de hele dag te roffelen, op tafels, pannen, mijn eigen lichaam”, vertelde één van de castleden eens.

Vingerknippen

~


De show van Mayumana verandert door de jaren heen nauwelijks, maar de internationale cast des te meer. Deze bestaat inmiddels uit zo’n dertig mensen met negentien verschillende nationaliteiten, die in twee groepen over de hele wereld reizen, om zoveel mogelijk te kunnen optreden.

Er zit zelfs een Nederlander bij, Sergio Braams, die het ‘vingerknippen’ tot zijn specialiteit gemaakt heeft. De gemiddelde Hollander knipt zijn vingers hooguit als hij de aandacht van een ober wil roepen. Op Curaçao, waar Braams vandaan komt, is vingerknippen echt een manier van communiceren. Bijvoorbeeld als je iets wilt toejuichen, iets grappig vindt of een meisje wilt versieren. En bij Braams wordt het vingerknippen een virtuoos hoogstandje.

Verbluffend en oorverdovend

De voorstelling bestaat voor een groot gedeelte uit vaste acts. Zoals de openingsscène waarbij de voltallige cast aan een lange tafel zit en simultaan beweegt en een compositie op emmers ten gehore brengt. Ook de restaurantscène met de groentesoep, friet en kebab is praktisch een klassieker. Die basis wordt aangevuld met individuele acts van de Mayamana-cast, van Afrikaanse zang tot breakdance.

Helaas is de show naar het einde toe wat minder strak en begint al dat getrommel op den duur wel erg oorverdovend te worden. Maar dat zijn kleine minpuntjes aan een voorstelling die absoluut de moeite waard is en die je trakteert op tien mensen die gezegend zijn met een fascinerend gevoel voor ritme, een gezonde dosis humor en een verbluffende timing.

De show van Mayumana is nog te zien tot 23 april in het oude Luxor in Rotterdam. Klik hier voor meer informatie.