Theater / Voorstelling

Topactrices in dialoog

recensie: Kale bomen ruisen niet (José Kuijpers & Ria Marks)

Op het eerste gezicht lijkt de voorstelling Kale bomen ruisen niet nergens over te gaan. De tekst van Magne van den Berg heeft geen dramatisch plot of spanningsboog. Actrices José Kuipers en Ria Marks noemen het zelf dan ook een drama van niks. Toch is het geen dialoog over koetjes en kalfjes. De zaken die de twee vrouwen bespreken lijken van levensbelang. Ze creëren met hun conversatie een constante spanning op het toneel.

Woorden om te overleven

~

Die spanning wordt veroorzaakt door verwijzingen naar het verleden. Er is duidelijk van alles gebeurd in de levens van deze twee vrouwen, maar ze hebben het allemaal inmiddels achter zich gelaten. Zo is Ri (Ria Marks) verlaten door ene Martin. “Maar dat is maar beter ook”, merkt Jos (José Kuijpers) op, “want anders had hij haar toch maar doodgeslagen”. En daar is Ri het wel mee eens. Ze zijn eigenlijk voortdurend gelijkgestemd. Samen zitten ze op twee tuinstoelen voor een caravan, tot elkaar veroordeeld en elkaar in leven houdend met de woorden van Magne van den Berg.

Kwetsbaarheid

José Kuijpers en Ria Marks zijn twee fantastische actrices en een genot om naar te kijken. Ze zijn zo goed op elkaar ingespeeld dat het lijkt of ze al jaren samen spelen. Kuijpers is de aangever van de twee, de dominante. En Marks anticipeert met niet veel meer woorden dan ‘ja’ en ‘nee’. Maar geen enkele keer met dezelfde intonatie of klankkleur. Haar timing is subliem. De al wat oudere actrices hebben bovendien geen enkele gevoel van gêne. Ze stellen zich uiterst kwetsbaar op door minstens de helft van de voorstelling in hun ondergoed op het toneel te zitten. Ri trekt haar kleren uit omdat Jos zo graag nog een keer wil zien hoe Ri met enkel een parka aan bij haar op de stoep stond toen Martin haar verlaten had. Het is inderdaad een schrijnend gezicht.

Kledingkeuze

~


Kleding is aan het begin van de voorstelling ook al onderwerp van gesprek. Ze kleden zich ieder wel drie keer om voordat ze de juiste combinatie hebben gevonden. Een rok of een broek? Het is een zaak van leven of dood. Regisseur Jetse Batelaan laat de twee actrices hier mooi tegen de tekst in spelen. Door de één een rok aan te trekken terwijl ze juist voor een broek gekozen heeft en vice versa. Dit zorgt ervoor dat je als toeschouwer helemaal meegaat in de kledingkwestie. Sommige scènes zijn minder dynamisch. Tijdens een kopje alcohol beginnen de twee weer over Martin en dat stuk is te lang. Het onderwerp wordt helemaal uitgespeeld en dat gaat ten koste van de spanning. Maar al met al is Kale bomen ruisen niet een lieve en intieme voorstelling met schitterend acteerwerk.

De voorstelling Kale bomen ruisen niet is nog tot en met 10 december 2006 te zien. Zie:www.viarudolphi.nl