Guzman is zichzelf, maar dat is het dan ook

Het recept van Javier Guzman is bekend. Guzman gaat met een stel vrienden een paar dagen grappen zitten te bedenken en de charismatische Javier zet deze strak neer op het podium. Drijfkracht achter deze verhalen zijn onbegrip voor de Nederlandse samenleving en de veranderingen waar deze de laatste jaren aan onderhevig is. Guzman gooit die frustraties eruit als een jongentje die zijn zin maar niet krijgt. En dat doet hij heel erg komisch.

Vrieskist

Guzman maakt erg weinig gebruik van de mogelijkheden die een theater bieden. Hij kan eigenlijk net zo goed op een zeepkist midden op de markt staan. In Bot heeft hij enkel een leuk uitgelichte koelkast op het podium staan. Hierin zitten flesjes water, die hij tijdens het optreden leegdrinkt. Bij de TV-opnames is hier dankbaar gebruik van gemaakt door een camera in deze vrieskist te zetten. Voor de rest is het programma van Guzman visueel niet bijzonder spannend. Het is en blijft een charismatisch mannetje die zijn toehoorders staat toe te spreken.

Hoe ver?

Ook inhoudelijk groeit Guzman niet echt. Zijn grappen zijn nog steeds grappig en ik lig constant in een deuk, maar hij heeft mij geen moment verrast. Hou nou eens op met dat gehak op de Nederlandse samenleving, dat weten we zo langzamerhand wel. Af en toe laat Guzman je door zijn soms absurde grappen anders tegen zaken aankijken, maar dit is inmiddels al lang niet meer zo verrassend als voorheen. Hij wordt soms bijna voorspelbaar. Gunstige uitzondering daarop is de improvisatie die hij doet met zijn publiek, waarmee hij constant probeert zo ver mogelijk te gaan. En natuurlijk gaat hij aan het einde te ver.

Meer uit zichzelf halen

Als leuke extra op de DVD is het programma ook nog vanuit het publiek opgenomen, een zogenaamde ‘botleg’. Interessanter is echter de degelijke documentaire ‘Making of bot’ waar in een half uur een beeld achter de schermen wordt gegeven.

Het beste uit zichzelf halen

Resumerend zet Javier Guzman met Bot een goed programma neer. Hij is precies zoals hij altijd geweest is; een stand-upper met een stevige stapel grappen, die hij op een snel tempo op zijn publiek afvuurt. Wel vind ik het jammer dat hij zich nauwelijks lijkt te ontwikkelen. Hij draait zijn verhaal af, maar het verrast je als kijker nauwelijks meer. Daardoor is Bot een goede DVD, maar Guzman is het wel aan zijn stand verplicht om binnenkort meer uit zichzelf te gaan halen. We hebben in het televisieprogramma 100% Ab gezien dat hij tot veel meer in staat is, het zou mooi zijn als we dat weer te zijn krijgen.