Niet-leuke klucht over ouder worden
Een ’tragikomedie’ staat op de folder. En een ‘absurd drama’. Waar Oud vuil echter het meest aan doet denken is een klucht. Met kleurrijke types, misverstanden, uit de hand lopende situaties en een anti-climax met een dikke glimlach. Alleen zijn de vele deuren die het decor van een klucht vaak heeft, vervangen door een transparant gordijn voor de achterdeur en lokt het stuk eerder een zacht gegrinnik dan een gulle lach uit van het publiek. Als tragikomedie slaat Oud vuil de plank mis.
En dat is jammer, want er staat een prima stel acteurs op het podium en het idee was veelbelovend: een ouder echtpaar mag eindelijk genieten van de oude dag, maar de hooggespannen verwachtingen blijken nogal confronterend. Helaas is het verhaal wat oppervlakkig en kent het te veel toevalligheden en niet goed uitgewerkte lijntjes. Dat tilt het stuk niet ver boven een clichématig niveau uit, waardoor Oud vuil slechts een leuk tussendoortje is.
Buren
~
Het stel Mies en Alfred (Nelly Frijda en Jules Croiset) heeft de respectabele leeftijd behaald waarop ze van hun hardverdiende pensioen mogen gaan genieten en verhuizen naar een klein dorp, waar je de achterdeur open kan laten staan en je je buren kent. Al gauw wordt hun deur platgelopen door excentrieke buurtbewoners, die allemaal een eigen agenda hebben. Spil is de zwerver, die door – jawel – een misverstand als vader van Mies en als oorlogsheld wordt aangezien. Terwijl Alfred en Mies het euvel proberen te verhelpen, zorgen hun absurde buren dat de situatie nog wat verder ontspoort.
Oorlogsheld
Met name Cas Enklaar, in de dubbelrol van zwerver en dokter met een zwak voor euthanasie, is prima gecast. Zijn houding is lekker blasé en zijn licht-cynische stem maakt de twee karakters tot sterke personages. Ingeborg Elsevier als de wat labiele buurvrouw met die zich op haar ‘oorlogsheld’ werpt is zeker fijn om naar te kijken. De jonge Abel Nienhuis zet haar zoon met geschifte trekjes ook aardig neer, al lijkt hij wel erg op een Victor & Rolf-kloon met een tic. Hun excentrieke karaktertrekken worden echter nauwelijks uitgelegd en hoewel ze vaag ergens het verhaal wel dienen, worden deze lijntjes veel te los aan elkaar geknoopt.
Geloofwaardig
~
Schrijvers Flip Broekman en Thomas Verbogt laten Alfred en Mies tussen de bedrijven door nog wel wat filosoferen over hoe de omschakeling van hard werken naar alleen recreatief bezig zijn niet al te makkelijk is, maar ook dit aspect wordt onvoldoende uitgediept. De vlakke tekstbehandeling van Frijda maakt bovendien dat haar toneelpersonage verre van boeiend is. Zelfs Croiset kan daar niks aan veranderen. De slotscène en het moralistische inzicht dat de twee hoofdpersonen daarbij opdoen, zijn ook nog eens verre van geloofwaardig. Dat maakt dat Oud vuil definitief de plank misslaat.
Oud vuil is te zien tot en met 4 maart 2007. Klik hier voor meer informatie.
© Fabian Calis 
