Het licht in de ogen

En dat zeg ik niet om hen te plezieren, maar omdat het echt zo is. Ze zetten een schitterend spel neer. Hij met z’n – soms wat voor de hand liggende – grappen, maar met een mimiek waardoor je wel in de lach schiet. En zij met haar bedenkende gezicht, ze is goed in het dramatische spel. Nieuwenhuijzen en Croiset vullen elkaar perfect aan. Elke acteur mocht willen dat hij na 50 jaar, net als deze twee, nog zo op de planken staat.

Warmte

Het licht in de ogen gaat over een oud theaterechtpaar. Het toneel heeft hen niet meer nodig en daarom zitten ze thuis te klagen en te dromen. Zij droomt van tropische warmte, hij van warme aandacht. Ondertussen gunnen ze elkaar het licht niet meer in de ogen. Als op een dag de telefoon rinkelt en zij het goede nieuws krijgt om aan een come back te beginnen, neemt hun leven een radicale wending.

Het tweede deel van het stuk is sterker dan het eerste deel. Die radicale wending wordt op een gegeven moment dramatisch en daar kan Nieuwenhuijzen zich prima in uitleven, een lust voor het oog. Terwijl zij in het eerste deel meer op de achtergrond bleef. Daarentegen komt Croiset, zelf ook regisseur bij het Toneel Speelt, in het eerste deel meer tot z’n recht en moet hij daarna een stapje terug doen. Goed geregisseerd door Gijs de Lange.

Het Milieu

Ger Thijs schreef de teksten. Goed, kort en raak. Met een minpuntje: er kwamen wel erg veel grappen over de toneelwereld voorbij, die waarschijnlijk toch bij een deel van het publiek (dat minder met het theatermilieu bekend is) niet aankomt. Soms kwamen er teveel namen van recensenten en regisseurs voorbij. Uiteraard is het een afweging geweest, omdat het wel bij de beleving van dit uitgerangeerde theaterechtpaar hoort, maar het had nog iets meer beperkt kunnen worden.

Het licht in de ogen is gewoon een lachwekkend, maar ook wel verdrietig stuk over het leven, ijdelheid, jaloezie en liefde.

Speelperiode: tot en met 29 april 2004
Meer informatie: www.hettoneelspeelt.nl