Theater / Voorstelling

Wanhoop, frustratie en verloren dromen

recensie: Dood van een Handelsreiziger (De Wetten van Kepler)

Frustratie is wat ik voel als ik zie hoe Willy Loman zich krampachtig vasthoudt aan zijn leventje. Het liefst wil ik hem door elkaar schudden om hem zijn ogen te openen, maar Willy en zijn familie willen de waarheid niet zien en spelen uit angst een rol om koste wat het kost de goede vrede te bewaren. Maar eigenlijk zijn ze vreemden voor elkaar.

~

Willy is een lieve vader van twee zoons van eind twintig. Nog steeds heeft hij onrealistische wensen voor hen, met name van de oudste zoon Biff heeft hij hoge verwachtingen. Willy is zo’n ouder die zijn dromen probeert te verwezenlijken door het leven van zijn kinderen. Hij houdt vast aan valse fantasieën en dwingt zijn zoons ongewild voor een leven te kiezen dat zij niet willen of kunnen leven. Uit de mijmeringen van deze man op zijn retour blijkt dat hij zelf ook een moeizame relatie had met zijn vader. Hij worstelt nog altijd met spoken uit zijn verleden. Biff lijdt door alle druk aan een minderwaardigheidscomplex en komt in opstand tegen de toch wel goede bedoelingen van zijn vader. In de ogen van de vader faalt Biff als hij kiest voor een leven zonder carrière, een leven die de man zelf ook heeft moeten leven. Hij hield lang de schijn op dat hij een fantastisch en geliefd zakenman was, maar in werkelijkheid is hij uitgerangeerd en wordt na velen jaren hard werken zonder pardon aan de kant gezet. Willy verliest steeds meer de grip op zijn leven en op zijn verstand.

Universeel en tijdloos

~

Wouter van Lierde speelt de gedesillusioneerde Willy voortreffelijk, maar de acteurs die de twee zoons neerzetten spelen hun rollen nog ietwat ingestudeerd. Bij de discodanspasjes zie je één van hen zelfs de stappen tellen. De bijrollen uit Dood van een Handelsreiziger zijn geschrapt, waardoor het verhaal meer gedestilleerd wordt en hierdoor benauwder en intense. Het is jammer dat dit bekende stuk van Arthur Miller voornamelijk een ouder publiek trekt. Deze kortere versie van een kleine anderhalf uur kan zeker ook jonge mensen aanspreken en raken. Het is immers een universeel en tijdloos thema.

Impressionistische filmschimmen

De vormgeving is ook mooi en intens door soberheid. Op de kale luiken van de ramen zien we impressionistische filmschimmen van verbeeldingen, dromen en herinneringen uit de verwarde geest van de handelsreiziger. Een weidse soundtrack versterkt het gevoel van verwarring. De muziek varieert van een gezongen kinderliedje en discobeats tot breekbare klassieke klanken. Muziek en beeld zijn perfect op elkaar aangepast door de vaste componist van het gezelschap, Wiebe Gotink, in samenwerking met filmmaker Marcel Prins.

Schitterend!

Theatergezelschap De Wetten van Kepler brengt dit bekende verhaal op een aangrijpende en intrigerende manier. Je voelt echt de wanhoop en de frustratie van de personages op het podium. Mensen die hun wensen en dromen maar niet kunnen verwezenlijken. Het is soms pijnlijk en tragisch om naar te kijken, maar soms ook heel mooi. Een man die achter mij zit bevestigt dit als hij op het moment dat de vader zijn zoon omhelst tegen het einde van de voorstelling opeens “schitterend!” uitroept.

Dood van een Handelsreiziger speelt nog tot en met 28 mei 2005.