Een uitgedacht sprookje op z’n Kaandorps

Foto: PIEK

Wie de cabaretière kent, herinnert zich vast hoe ze in Badwater in haar blootje het toneel op komt lopen, wanhopig haar borsten met haar handen omklemmend. En wie herinnert zich niet de talloze keren dat ze een lied al kort na het begin onderbrak om snel nog even iets uit te leggen? Het had allemaal te maken – zo is nu haar verklaring – met startangst, met niet weten hoe je moet beginnen. Haar hele leven stond in teken van de voorlopigheid. Voorlopig huis, voorlopige man, voorlopig werk. Maar dat is nu voorbij. Sinds de aanschaf van een 36-delige bestekset heeft er een wending in Kaandorps leven plaatsgevonden. Ze kan helemaal los.

Sprookje

Zeer toepasselijk opent Kaandorp haar wedergeboorte met een stormachtig lied getiteld Hallo, waarna ze vervolgt met Ik ben begonnen. En mocht ze het publiek niet overdonderen met de nummers, dan zeker wel met haar roze majorettepakje. Even denk je dat ze daadwerkelijk een nieuw leven begonnen is. Maar niets is minder waar. In het vervolg duurt het – à la de oude Kaandorp – uiteraard eindeloos voordat ze daadwerkelijk begint aan het sprookje dat ons is beloofd. Een verhaal over een hekserige moeder, die haar dochter niets gunt en haar daarom maar in de torenkamer opsluit. Totdat de ogen van de dochter na 1000 en 1 dag door het torenraam turen de verleidelijke blikken van enkele muzikanten ontmoeten…

Kaandorp belooft veel met deze nieuwe aanpak, maar vanaf het begin weet het sprookje niet te boeien. Het verhaal is veel te uitgedacht en volgestopt met simpele motieven. Dat valt vooral op als de Kaandorps typetjes converseren met de bandleden, die fungeren als de mogelijke veroveringen voor de sprookjesdochter. Wanneer de hekserige moeder de bandleden opdraagt om muzikaal te strijden om de hand van haar dochter, zie je dat al van mijlenver aankomen. Het is een gewaagde stap van Kaandorp om een andere vorm voor 1000 en 1 dag te kiezen, maar de ware kracht van Kaandorp komt tijdens het sprookje niet boven drijven. Ook het spel van de viermansband en het prachtig met doeken weergegeven sprookjeskasteel kunnen aan de voorstelling geen andere draai
meer geven.

Eenvoud

Gelukkig is er tussen het sprookje door nog wel ruimte voor commentaar van de oude Koningin van de eenvoud. Daarin laat ze blijken in het sprookje veel elementen uit haar eigen leven te hebben verwerkt. En dat zijn nu juist de momenten waarop Kaandorp excelleert, als ze met veel zelfspot haar eigen leven bekritiseert. Als ze haar visie uit over de tanende belangstelling voor “het vroeg naar bed gaan” en de opkomst van kunststofkozijnen. Of als ze haar kinderen vergelijkt met twee bedrijven, die het moeten hebben van overheidssteun. Het zorgt voor een grote mate van herkenbaarheid en op die momenten hangt de zaal dan ook daadwerkelijk aan Kaandorps lippen. Het is misschien niet de toekomst die Kaandorp voor zichzelf voor ogen had toen ze de 36-delige bestekset kocht, maar in deze eenvoudige verpersoonlijking van het alledaagse leven ligt haar grote kracht. Meer heeft ze niet nodig…

1000 en 1 dag van Brigitte Kaandorp is in ieder geval nog tot en met juni 2006 te zien. Een uitgebreide speellijst vind je hier