Simone gooit het over een andere boeg
Simone Kleinsma valt meteen met de deur in huis en laat weten dat het een intieme soloshow gaat worden met alleen een pianist (Bernd van den Bos). Niet omdat ze geen rollen meer zou krijgen, maar omdat ze even wat anders wil dan een grote musical. Het derde soloprogramma van Simone Kleinsma is inderdaad een intieme avond zonder poespas.
Musicalster Simon Kleinsma gooit het, na haar succesvolle soloshows Songs From The Heart (2008/2009/2010) en Simone’s Songbook (2010/2011), over een andere boeg. Geen dansers, geen orkest, maar ontroerende anekdotes en bijzondere liedjes.
Grappig en ontroerend
Voor het eerst geeft Simone een inkijkje in haar leven. Dat doet ze niet alleen met grappige anekdotes, maar ook met ontroerende verhalen. Ze vertelt over complimenten met een dubbele laag, het gebit van tante Ida dat kwijt is, over ouderdom en over loslaten. Simone weet de aandacht van het publiek vast te houden door beeldend te vertellen en soms stukjes te acteren. Af en toe lijkt het ook of ze een rol speelt als ze over haar eigen leven vertelt, maar als het emotioneel wordt zien we de echte Simone.
Hoogtepunt
Het dramatische en muzikale hoogtepunt is het nummer voor de pauze ‘Verloren’, een bewerking van ‘Je Suis Malade’ van Serge Lama. Simones vertolking geeft je kippenvel, maar het publiek wordt ruw uit zijn emotie gehaald als het ineens pauze blijkt te zijn. De voorstelling wordt steeds persoonlijker en werkt toe naar het moment waarop Simone praat over het thema ‘loslaten’. Ze vertelt over haar moeder, die zes jaar geleden is overleden toen Simone ook op solotour was, over haar doodgeboren dochtertje dat nu bijna volwassen zou zijn en over haar liefde voor haar man. Ze doet dit met weinig woorden, maar weet de emotie goed te vatten in de liedjes die ze zingt.
Bijzondere liedjes
Naast mooie anekdotes wordt de meeste tijd gevuld met het zingen van liedjes. De show bevat er maar liefst 27 en duurt zo ruim twee uur (exclusief pauze). Opvallend is ook het repertoire dat Simone zingt. In voorgaande shows bestond dit vooral uit musicalnummers, grotere shownummers en bewerkingen van een aantal bekende liedjes. Deze show is voor het eerst helemaal in het Nederlands, met veel bewerkingen van Franse en Nederlandse liedjes, en liedjes die bekend in de oren klinken maar die je niet meteen kunt plaatsen.
Net als in haar andere shows zingt ze een aantal Nederlandse versies van liedjes van Charles Aznavour, zoals ‘Voor mijn dochter’, dat ze zingt voor haar doodgeboren dochtertje. Ook is er een drietal liedjes speciaal gemaakt voor de voorstelling, onder meer ‘Liedje voor jou’ dat ze zingt voor haar man.
De musicalster is met al haar successen geen diva geworden, maar staat nog met beide benen op de grond. Na de show is er dan ook nog tijd voor een kort praatje tijdens een signeersessie. Ze laat weten dat ze deze avond op een gegeven moment een kikker in haar keel had. Dat niemand dit opviel, laat zien hoe professioneel Simone is. De show zorgt voor een mooie en bijzondere avond, zonder opsmuk. Simone inspireert, niet alleen met haar stem maar ook met haar levensverhaal.
Gezien: 16 maart Stadsschouwburg Deventer
