Niet vernieuwend, wel vermakelijk
Michael Bryce (Ryan Reynolds) is na een blunder zijn licentie als bodyguard kwijt. Hij kon niet voorkomen dat een belangrijke cliënt van hem werd vermoord. Hij weet niet wat hij moet met zijn leven en besluit een sabbatical te nemen in Italië waar hij twee oude bekenden tegen het lijf loopt: Sonia Kincaid (Salma Hayek) en Darius Kincaid (Samuel L. Jackson), met wie hij ook te maken kreeg in deel één: Hitman’s Bodyguard. De vergelijkingen houden daar niet mee op.
Het verhaalt begint met Bryce, die een boekje opendoet over zijn nachtmerries die hij heeft sinds de dag dat hij zijn licentie als bodyguard is kwijtgeraakt (te zien in het eerste deel). Een zoektocht naar de nieuwe Bryce zonder wapens, kogels, geweld of alles wat bij er bij een bodyguard komt kijken, start. Helaas krijgt Bryce geen moment rust, omdat Sonia hem om hulp vraagt haar ontvoerde man Darius te redden. Nadat de reddingsmissie geslaagd is komen zij op de radar van interpol en krijgen zij een nieuwe missie. Dit keer om de slechte plannen van Aristotle Papdopolous (Antonio Banderas) te dwarsbomen: Aristotle wil de wereld via technologie ten onder laten gaan.
Kracht van herhaling
Wie een nieuw recept verwacht in Hitman’s Wife’s Bodyguard zit bij deze film aan het verkeerde adres. Regisseur Patrick Hughes teert op dezelfde idealen als in het eerste deel: lange schietscènes, harde knokpartijen en achtervolgingen door de stad en het platteland waar geen auto of helikopter gespaard blijft. Deze scènes worden kracht bijgezet door de hilarische, maar soms ook voorspelbare, woordenwisselingen tussen de Kincaids en Bryce. Sonia neemt de rol van powerwoman op zich, gepaard met veel gescheld, Darius is meer een no-nonsense lachebekje en Bryce is – zoals Reynolds dat als de beste kan overbrengen – cynisch en sarcastisch. Het zorgt voor veel hilariteit en lachmomenten, waar de kracht van herhaling in zit.
Vlakke bad guy
Hitman’s Wife’s Bodyguard kent weinig vernieuwing. Sonia krijgt een meer prominente rol, wat een warm welkom is, maar de toevoeging van Aristotle blijft wat vlak. Zonde, want Banderas kan als geen ander een bad guy vertolken. In deze film komt het er echter niet sterk uit en blijft zijn rol oppervlakkig en afwezig. Bryce krijgt daarentegen wel de kans om een soort jeugdtrauma te verwerken als hij in Italië zijn vader (Morgan Freeman), een zeer geduchte bodyguard, opzoekt. Hij blijkt echter niet de man te zijn waar Bryce op had gehoopt.
Er heerst soms een gevoel van verveling, alsof je weer naar Hitman’s Bodyguard zit te kijken. Het maakt de film wat voorspelbaar, met grappen die je van ver ziet aankomen. Desondanks blijft de humor goed, maar dan moet je wel van cynisme, sarcasme en een tikkeltje over-the-top houden.
Popcornfilm
Het is een heerlijke film om op de bank bij weg te zakken met een bak popcorn op schoot. Hitman’s Wife’s Bodyguard zit vol met leuke interacties en aan spektakel en gelach geen gebrek. Is het nieuw en/of ongeëvenaard? Nee. Maar het is wel zoals een actiekomedie hoort te zijn.
Hitman’s Wife’s Bodyguard is nu te zien in de bioscoop.
