Voor beperkte inname

De muziek van White Lies doet het uitstekend in grote stadions en op festivals. Daar mogen de heren dan ook regelmatig optreden. Ze zijn beïnvloed door postpunkbands als Joy Division en The Cure. Zanger/gitarist Harry McVeigh, bassist/zanger Charles Cave en drummer/keyboardspeler Jack Lawrence-Brow lijken geen vrolijke jongens. De teksten van het debuut verhaalden van moord, dood en begrafenissen. Daar zijn nu de onderwerpen religie en liefde aan toegevoegd. De sound van de band is overigens minder zwartgallig dan de teksten doen vermoeden.

Veiligheid

Het album Ritual is geproduceerd door Alan Moulder, die in het verleden met Depeche Mode, Erasure en recenter The Killers samenwerkte. De toevoeging van synthesizers is zeker aan de bemoeienis van Moulder te danken, iets wat gezien zijn verleden geen verrassing is.

White Lies richt zich met Ritual vooral op het continueren van het succes dat de band mocht oogsten met het titelloze debuut. De single ‘Bigger Than Us’ heeft de heren inmiddels terug in de hitparades gebracht. Het nummer is een lekkere hapklare brok die de grote schare aanhangers tevreden zal stellen. Wat dat betreft laat White Lies niets aan het toeval over. De band heeft voor veiligheid gekozen en dit zal van Ritual een succesalbum maken. Bij het beluisteren van het hele album landen alle liedjes met gemak op de juiste plaats. Vanaf ‘Is Love’, dat met zijn galm zo uit het stadion lijkt te komen, tot en met ‘Come Down’, dat ook niet misstaan zou hebben op een Depeche Mode-album, weet White Lies de spanningsboog strak te houden.

Allergie

Aan het maken van deze veilige keuze ligt een stukje gemakzucht ten grondslag die een volgende stap wel eens heel moeilijk zou kunnen maken. Het verleggen van de grenzen wordt natuurlijk met elk groot succes steeds lastiger en is ook niet zonder risico; het mogelijke verlies van een deel van de schare opgebouwde fans. Toch zal White Lies bij een volgende stap niet ontkomen aan het verleggen van de artistieke grenzen om ook de lof van de pers te kunnen behouden. Wat dat betreft legt dit album de lat voor het cruciale derde album erg hoog.

Bij herhaalde beluistering van Ritual ontstaat de behoefte aan meer afwisseling. De verveling lijkt snel om zich heen te slaan. De holle klanken en de duidelijke zucht naar stadionsucces leiden tot verzadiging. Dit tweede album van White Lies staat als een huis en lijkt een snoepje waar je niet vanaf kunt blijven. Toch is Ritual een plaat die met mate moet worden ingenomen om zo een allergie te voorkomen.

Live in Nederland:
24 februari: Heineken Music Hall, Amsterdam