Serieuze concurrentie voor Britten
De laatste jaren verschijnen aan de lopende band albums van bands die teruggrijpen naar de sound van de jaren tachtig. De meeste van deze bands zijn Brits en worden voluit gehyped door de overzeese popbladen. Natuurlijk is er ook een aantal bands uit de VS, maar uit Duitsland verwacht toch eigenlijk niemand serieuze concurrentie, vooral omdat de meer succesvolle bands kiezen voor de Duitse taal. Toch bestaat er al bijna tien jaar een Neurenbergse formatie die de Britse eendagsvliegen naar de kroon steekt. The Robocop Kraus komt dezer dagen met een nieuw album. Een verdomd goed album.
~
Niet meeliften
De nieuwe plaat werd in Zweden opgenomen met producer Pelle Gunnerveldt (The Hives, International Noise Conspiracy). Het materiaal is meer poppy dan The Robocop Kraus voorheen klonk. Dit is bewust zo gedaan, men heeft de tierelantijntjes en overdadigheden van het oudere werk weggelaten om zoveel mogelijk tot de basis van de songs te komen. Dit is aardig gelukt en ik denk dat een boel Britse bandjes er nog een flinke kluif aan zullen hebben dit stukje te overtreffen. Zeker nu iedereen met spanning wacht of de nieuwe Franz Ferdinand aan de verwachtingen gaat voldoen. The Robocop Kraus zit in hetzelfde muzikale straatje als de Schotten, maar brengt al bijna tien jaar het nu hippe genre. Er is dus geen sprake van meeliften op de hype.
Duracell-konijn
De catchy single You don’t have to shout gaat over Matthias Rust, de beroemde Duitser die in 1987 zijn vliegtuigje landde op het Rode Plein in Moskou. Nadat hij terug was gekomen, stak hij zijn vriendin met een mes neer. Daarna werd hij opgenomen in een psychiatrische inrichting. Zoals eigenlijk de hele plaat heeft dit nummer een stuwende drumpartij, wat leuke keyboardmelodietjes en een sterk refreintje. Het prijsnummer van de plaat vind ik echter de tweede single In Fact You’re Just Fiction. Een beetje Chk Chk Chk (Pow Pow Pow) in het intro, waarna het nummer langzaam opstart. Na ongeveer 50 seconden volgt dan het catchy gitaarloopje en de soms wat overslaande zang en een leuk achtergrondkoortje (“a-haaa, ah-haa”). Het nummer heeft ook nog een toffe videoclip, met een enorm groot trommelend Duracell-konijn.
Bowie-esk
De laatste twee nummers van They Think They Are … vallen positief op. In 1998 vertrok de bassist van de band voor een reisje Amsterdam. Onderweg vond hij God. Hij verliet de band voor een leven als reborn christian. Deze episode wordt bezongen in Concerned, your secular friends. Na twee minuten komt er een punky koortje voor in “Some say springtime comes and goes in Amsterdam”, wat zanger Thomas Lang de kans geeft om licht hysterische, Bowie-eske uithalen te doen. Het laatste nummer There are better lights in Hollywood is geïnspireerd door een documentaire over Alzheimerpatiënten, die na behandeling met muziek verloren herinneringen terugkregen.
The Robocop Kraus is in de maand oktober in Nederland voor een radio-optreden en vier optredens. Zo heeft U de kans om ze in een kleine, sfeervolle setting te bekijken.
13.10. Amsterdam-Paradiso;
14.10. Eindhoven-Effenaar;
15.10. Rotterdam-Rotown;
16.10. Utrecht-Ekko.
Joost Festen 
